Rozmowa i pocałunek

     Dni mijały… Nastał październik. Robiło się coraz zimniej. Zaczął padać deszcz. W szkole było wszystko dobrze. Dorcas była szczęśliwa z Syriuszem a między Ann i Remusem coś zaiskrzyło. James zachowywał się porządnie, prawie wcale nie dręczył Snape’a (chociaż parę razy mu się to zdarzyło). Był dzisiaj trzeci październik. Znaczyło to, że jutro zostanie wybrana piosenka. Trochę się denerwowałam. Chyba z tych nerwów nie mogłam zasnąć. Postanowiłam, że zejdę do Pokoju Wspólnego. Pewnie nikogo tam nie będzie bo jest dwunasta w nocy, ale posiedzę tam trochę i popatrzę w płomienie.

 

***

Gdy zeszłam do Pokoju Wspólnego odkryłam, że pomyliłam się. Przy kominku jednak ktoś siedział. Podeszłam bliżej i zobaczyłam Jamesa Pottera odrabiającego zadanie domowe.

- Cześć – powiedziałam i usiadłam koło niego.

- O… Hej Lily. Dlaczego nie śpisz?

- Nie mogę zasnąć. A ty?

- Muszę odrobić na jutro zadanie z mugoloznawstwa.

James zapisał się w trzeciej klasie na mugoloznawstwo, ponieważ „chce lepiej poznać świat mojej ukochanej” – tak mówił.

- Na jaki temat?

- "Dlaczego komputer w świecie mugoli jest tak często w domu?"

- Kiedy profesor Ekmor wam to zadała?

- Tydzień temu.

- I ty bierzesz się za to dopiero dzisiaj w nocy?

- Eee… No tak.

Pokręciłam głową z politowaniem.  

- Wiesz już co masz napisać? – spytałam.

- Nie.

- Jak to nie? W książce nic nie ma?

- Nie ma. Profesor Ekmor powiedziała, że żeby poprawnie wykonać to zadanie trzeba skorzystać z biblioteki.

- I ty, ponieważ wcześniej nie poszedłeś do biblioteki, nie wiesz jak masz to napisać?

James kiwnął głową. Zrobiło mi się go trochę szkoda. Musiałam mu pomóc.

- Daj mi to – rozkazałam.

- Po co?

- Napiszę to dla ciebie.

- Dzięki. Jesteś kochana. – powiedział z uśmiechem.

Tak więc zaczęłam mu to pisać. James wpatrywał się we mnie niczym obrazek. Po jakiś dziesięciu minutach objął mnie w pasie. Nie protestowałam. Było mi dobrze. Skończyłam po około godzinie.

- OK, gotowe. Teraz to przepisz.

James wziął wypracowanie napisane przeze mnie i przeczytał je.

- Liluś, to jest świetne. Dzięki.

- Nie ma za co.

- Jak to nie ma? Gdyby nie ty to dostałbym szlaban.

- Mam nadzieję, że dostaniesz z tego dobrą ocenę.

- Ja też.

- A teraz przepisuj to.

- Dobrze, dobrze. Już przepisuję.

Przepisywanie zajęło mu około dwudziestu minut. Gdy skończył, spytał:

- Denerwujesz się przed wyborem piosenki?

- Trochę.

- Nie martw się, na pewno wszystko dobrze wam pójdzie.

- Mam taką nadzieję…

Pogadaliśmy jeszcze trochę o innych sprawach.

- Dobra James. Ja już muszę iść.

- OK.

Wstałam a James za mną. Przeszłam kilka kroków w stronę dormitorium, gdy James nagle złapał mnie za rękę.

- Lily…

- O co chodzi?

Nie odpowiedział.

- Co…?

Nie zdążyłam dokończyć bo James przyciągnął mnie do siebie i pocałował. Znowu poczułam smak jego ust, jego ciepło. Całował powoli, delikatnie, czule… Pocałunek trwał około dwudziestu sekund. Odkleiłam się od niego.

- James…

- Ciii… Nic nie mów. – szepnął i znowu mnie pocałował. Tym razem pocałunek trwał krócej. Odepchnęłam go lekko. Popatrzył na mnie ze zdziwieniem.

- Czemu to przerwałaś?

- Bo nie jestem twoją dziewczyną, którą możesz całować kiedy chcesz.

- A chcesz nią być? – zapytał z nadzieją w oczach.

- Nie – warknęłam i odwróciłam się w stronę mojego dormitorium. Po kilku krokach James zastawił mi drogę.

- Dobrze Liluś. Przepraszam. Proszę, nie gniewaj się na mnie.

Patrzył na mnie tymi ślicznymi, orzechowymi oczami… Wymiękłam.

- Dobrze, ale nie zrób tego więcej bez mojej zgody, OK?

- Dobrze Liluś.

- I nie mów do mnie Liluś – upomniałam go.

- Dobrze Lily.

- Dobra, teraz już naprawdę idę. Cześć.

- Pa.

Poszłam do dormitorium.

Położyłam się do łóżka. Natychmiast zmorzył mnie sen.

***

Notka już jest. Na szczęście wyrobiłam się dzisiaj. Jest chyba długa. Pozdrawiam wszystkich czytających tego bloga a w szczególności Magdę i Olcie-Aniołka. :)