Szlaban

   Zapukałam w drzwi gabinetu profesor McGonagall. Usłyszałam „proszę” i weszłam.

- Dobry wieczór – przywitałam się.

- Dobry wieczór. Usiądź. Pana Pottera jeszcze nie ma – powiedziała McGonagall.

James zjawił się dopiero po pięciu minutach.

- Przepraszam za spóźnienie, pani profesor – powiedział na wstępie.

- Dobrze, że w ogóle pan się zjawił. No, a teraz chodźmy.

Poszliśmy za opiekunką. Starałam się nie patrzeć na Jamesa. McGonagall zaprowadziła nas do jakiegoś pomieszczenia. Wyglądało na opuszczoną klasę. Pełno pajęczyn, kurzu, brudu. Fuj!

- W ramach kary macie tu posprzątać. Bez użycia czarów. Przyjdę tu za cztery godziny, żeby zobaczyć jak wam idzie. A teraz oddajcie różdżki.

Oddaliśmy posłusznie nasze różdżki. „Będzie ciężko.” pomyślałam „posprzątać za pomocą mugolskich środków ten bałagan to niemałe wyzwanie”. McGonagall wyszła, pozostawiając nam szmatki i wiadro z wodą. Nic nie mówiąc, wzięłam jedną ze szmat i zaczęłam szorować półki. Po krótkiej chwili tuż obok mnie pojawił się Potter. Starał się chyba być jak najbliżej mnie. 

- Musisz akurat tutaj sprzątać? Idź na drugą stronę – powiedziałam ze złością.

- Ale ja chcę być blisko ciebie.

- W takim razie ja idę na drugą stronę – powiedziałam i poszłam.

Po paru sekundach znowu zjawił się koło mnie James. Normalnie jak dziecko, które chodzi za lizakiem. Postanowiłam się do niego nie odzywać, w ogóle go ignorować.

- Kocham cię, wiesz? – rzekł James.

Nie odpowiedziałam, ale przyznam, że zrobiło mi się trochę miło.

- Lily, przepraszam. Wybaczysz mi? – znowu zaczął.

Znów nie odpowiedziałam, a on kontynuował:

- Nie powinienem cię oskarżać za coś czego nie zrobiłaś. Proszę, wybacz mi.

Nadal milczałam. Najchętniej rzuciłabym mu się na szyję i wybaczyła... Ale nie. Muszę trzymać się swoich postanowień.

James podszedł do mnie od tyłu i przytulił w pasie. Czułam się jakby mnóstwo motylków latało w moim brzuchu.

- Kotku, nie chcę żeby nasza przyjaźń tak szybko się skończyła… - szepnął mi do ucha.

- Puść mnie!!! – krzyknęłam i wyrwałam się mu.

Chłopak był zdziwiony moim zachowaniem. „Nie wybaczę mu. Jeszcze nie teraz.” pomyślałam.

- Zabraniam ci mówić do mnie Liluś, kotku, kochanie itp. – warknęłam.

Powróciłam do sprzątania. James poszedł za moim przykładem. Przez jakieś trzy godziny nie odzywaliśmy się do siebie.

Próbowałam teraz zetrzeć kurz z najwyższej półki, ale niestety byłam za niska, gdyż półka miała jakieś 2 metry. James złapał mnie i podniósł do góry tak, że już dosięgałam. Szybko starłam kurz z tej półki i James opuścił mnie na ziemię.

- Dzięki. – i uśmiechnęłam się.

Chłopak odwzajemnił uśmiech.

O 23:00 przyszła McGonagall i stwierdziła, że dobrze się spisaliśmy i możemy już iść. Droga do Pokoju Wspólnego minęła nam dość szybko i w milczeniu. Dopiero tam Potter znowu zaczął ten temat.

- Lily, wybaczysz mi to, że bezpodstawnie cię oskarżyłem?

Widać, że bardzo żałuje...

- Nie wiem, James. Kiedyś tak, ale teraz nie mogę, nie potrafię. Muszę już iść. Cześć.

- Cześć.

Poszłam do dormitorium. Dziewczyny już spały. Szybciutko, nawet się nie przebierając, wskoczyłam do łóżka i zasnęłam.

***

Mam nadzieję, że nocia się Wam spodoba. Na następną będziecie dość długo czekać. Dzisiaj wyjeżdżam do cioci. Komputer tam jest ale Internetu nie ma :( W chwilach wolnych będę coś pisać i może jak znajdę jakąś kafejkę internetową to Wam to opublikuję. Postaram się też czasem wpadać na Wasze blogi. Nic nie obiecuję. Wracam najpóźniej za 3 tygodnie. Chyba się nie obrazicie? To tyle. Pozdrawiam.