Zaskoczenie

     Teraz dużo się zmieniło. I sama właściwie nie wiem dlaczego. Patrick zaczął się bardziej do mnie przystawiać. Nie przeszkadzałoby mi to, jednak czasem po prostu był uciążliwy. Za to Potter z dnia na dzień stał się niedostępny. Z dormitorium wychodził tylko na lekcje. Nie mam pojęcia, co mu się stało. Za dwa tygodnie odbędzie się pierwszy w tym sezonie mecz quidditcha Huffelpuff vs. Gryffindor. Nie wiem, co zrobi drużyna, mając szukającego w takim stanie. Dziewczyny twierdzą, że James musi odreagować ostatnie wydarzenia. Nic im nie mówiłam o usłyszanej przeze mnie rozmowie. Bo po co?

     Dorcas miała dziś randkę z Syriuszem. To chyba coś naprawdę wyjątkowego, bo prosiła mnie o pomoc w przygotowaniach. Ann gdzieś wybyła, pewnie z Remusem. Szukając odpowiedniego ubrania Dorcas poruszyła temat, na który za bardzo nie miałam ochoty.

- Co ty masz zamiar zrobić z Jamesem? Nie widzisz, co się z nim dzieje?

- Nie wiem, o co ci chodzi. Pewnie znów stara się coś udowodnić, jak zawsze. Udaje, że cierpi, czy coś, żeby tylko go żałować.

- A nie pomyślałaś, że nie udaje? Według mnie wtedy bardzo go skrzywdziłaś, on starał się tym nie przejmować, ale teraz widocznie nie wytrzymał. On też jest człowiekiem i ma uczucia. Na dodatek zjawił się ten cały Patrick i Rogacz naprawdę ma dość.

- Ta chyba będzie odpowiednia? – spytałam podając jej czarną bluzkę.

- Nie zmieniaj tematu. Wiesz dobrze, że mam rację.

- Nie. Też myślałam, że tak jest, ale zobacz, co on potem robił. Ubzdurał sobie wszystko i tyle.

- Mylisz się. Przez tę twoją dumę inni cierpią.

- Dor, miałam ci pomagać w przygotowaniach, a nie słuchać kazań na temat Pottera.

Dziewczyna wywróciła oczami, ale nic nie mówiła. Przez kilka minut wybierałyśmy ubrania, a potem Dorcas znów zaczęła.

- A ten Patrick mi się nie podoba. Nie zauważyłaś, że on chce mieć nad tobą kontrolę?

- Dorcas… Proszę, nie zaczynaj znowu tego.

Przyjaciółka zignorowała moje słowa.

- To samo było z Alexem. Ostrzegałyśmy cię, a ty nie słuchałaś. Potem okazało się, że miałyśmy rację. Teraz pewnie będzie identycznie.

- Nie... On taki nie jest. Może jest trochę nachalny, ale nie chce źle.

- To samo wtedy mówiłaś. Zastanów się nad tym wszystkim, i pamiętaj, że pragnę tylko twojego dobra.

Nagle usłyszałam pukanie do okna. Była to sowa z listem od Katie.

Kochane dziewczyny,

przepraszam, że tak długo się nie odzywałam, ale tyle się działo. Tutaj jest o wiele więcej nauki, niż w Hogwarcie. A poza tym... Wreszcie poznałam trochę osób. Tak, dobrze się domyślacie, chodzi m.in. o chłopaka. Ma na imię Andrew i jest naprawdę fajny. Może coś z tego będzie... Znalazłam też dziewczyny, z którymi mogłabym się zaprzyjaźnić. Nie są oczywiście w stanie zastąpić was, ale można się z nimi dogadać. Jednak mimo tego, strasznie mi was brakuje. Chciałabym się z Wami spotkać. Jak najszybciej. Mam Wam tyle do opowiedzenia, a na pisanie to za dużo. Może udałoby się to jakoś zorganizować? Huncwoci na pewno coś wymyślą. A właśnie, co u nich? Lily, między Tobą a Jamesem coś się poprawiło? A ty, Dorcas, jak sobie radzisz z Syriuszem? A Ciebie, Ann, nawet nie pytam, bo wiem, że jest dobrze. Napiszcie mi wszystko, co się działo. I powiedzcie, co z tym spotkaniem. Czekam na odpowiedź.

Tęsknię,

Katie

- Dobrze, że zaczyna się u niej układać. Trzeba będzie coś wykombinować, żeby się z nią spotkać – powiedziałam.

- Tak… Pogadam o tym dzisiaj z Syriuszem. Dobra, mam jeszcze dwadzieścia minut, sprężajmy się.

Dorcas rozpuściła włosy i lekko się pomalowała.

- Może być? – spytała.

- Pewnie! Wyglądasz świetnie!

- Dzięki. Pójdę już – uśmiechnęła się.

Zostałam sama. Zaczęłam zastanawiać się nad słowami Dorcas. Czy James nie udaje? Czy Patrick jest tak jak Alex? Nie... Nie zachowuje się tak. Mam nadzieję, że to nie prawda. A co do Jamesa... Nie wiem, co się tam w jego głowie dzieje. Wątpię, że nie udaje. Chce wzbudzić we mnie wyrzuty sumienia. Ale nie, nie uda mu się to. A gdyby mu naprawdę na mnie zależało, tak jak się zarzekał kiedyś, nie zabawiałby się z innymi dziewczynami i szanował mnie. Tak jednak nie jest. I dobrze. Nie chcę mieć z nim nic wspólnego.

 

*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*

 

     Szłam właśnie korytarzem do Wielkiej Sali na obiad.

- Lily!

To Patrick.

- Poczekaj chwilkę!

Dogonił mnie.

- Tak sobie myślałem… Może... Umówisz się ze mną? – zapytał.

Zdziwił mnie tym trochę. Randka? Hmmm... Czemu nie?

- No dobrze... To kiedy?

- Może w sobotę o siedemnastej?

- Ok. Na błoniach?

- Tak. To do zobaczenia.

- Pa...

 

*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*

 

     Jest sobota, godzina dwudziesta pierwsza. Właśnie wróciłam ze spotkania z Patrickiem. Było miło. Poszliśmy na spacer po błoniach, później na skraju Zakazanego Lasu zjedliśmy kolację. Patrick postarał się o romantyczny nastrój. Rozmawialiśmy m.in. o planach na przyszłość. Czas szybko leciał w jego towarzystwie. Chłopak pokazywał mi również różne magiczne sztuczki. Kiedy zrobiło mi się zimno, dał mi swoją kurtkę. Zachował się jak prawdziwy dżentelmen. Odprowadził mnie do Pokoju Wspólnego. Na pożegnanie pocałował mnie krótko w usta. Nie protestowałam, ale mnie zaskoczył. Było... cudownie. Miał takie miękkie usta... Potem przeżyłam jeszcze większy szok. Spytał, czy nie chciałabym zostać jego dziewczyną. Nie widziałam, co mu odpowiedzieć. Poprosiłam o czas na zastanowienie. Teraz nie wiem, co zrobić. Czy to nie za szybko? Przecież ledwie się znamy. I czy to, co między nami jest, to coś poważnego? Lubię go, ale chyba nic więcej. Moje przyjaciółki na pewno będą mi odradzały związek z nim. A może powinnam ich posłuchać, już raz miały rację w podobnej sprawie. Ale Patrick to fajny chłopak. Może mogłabym mu dać szansę? Tylko tym razem będę ostrożniejsza i dobrze się nad tym zastanowię. Czy to w ogóle ma sens?

 

***

 

Ja już naprawdę nie wiem, co się ze mną stało. Wiem, że moje notki są ostatnio gorsze. I krótkie. Brak weny na pisanie :( Poza tym miałam teraz nawał zajęć do szkoły przed wystawieniem ocen. Jeszcze tylko 3 dni i będzie luzik :) I może wtedy moje notki się poprawią. Mam nadzieję :) Dziękuję, za kolejne pojawienie się w Polecanych, tylko nie wiem, czy na to zasłużyłam... Pozdrowienia dla wszystkich, którzy jeszcze tego bloga czytają. To dla Was wciąż go prowadzę. :) :*