Załamana Dori

Rano obudziła nas Dorcas. Byłam bardzo zdziwiona, że ona już nie śpi.

- Co to się stało, że nie śpisz? – zapytałam ją sennym głosem.

- A tak jakoś się wcześnie obudziłam – odpowiedziała.

- Aha – wstałam i chciałam iść do łazienki żeby się ubrać, ale przypomniałam sobie, że przecież wczoraj zasnęłam w ubraniu.

- Nasze dormitorium wygląda wspaniale!  - zawołałam.

- Wiem! – odpowiedziała Ann.

Poprawiłam fryzurę i  zmieniłam swój strój. Poczekałyśmy jeszcze na Katie. Wyszłyśmy do Wielkiej Sali. Tam zjadłyśmy śniadanie. Po posiłku czekały nas dwie lekcje transmutacji. Szybko wyszłyśmy z Wielkiej Sali, żeby się nie spóźnić, bo z profesor McGonagall nie ma żartów. Profesor McGonagall zaczęła lekcję od długiej przemowy:

- Po pierwsze pragnę wam przypomnieć, że w tym roku czekają was Standardowe Umiejętności Magiczne. Radzę więc wziąć się poważnie do pracy. Po drugie chcę poinformować, głównie dziewczęta, że piątego listopada odbędzie się pierwszy występ a trzydziestego pierwszego października rozpocznie się Tydzień Mugola. Piosenka zostanie wybrana czwartego października. Mam nadzieję, że dobrze się spiszecie. Po trzecie chciałabym pochwalić Huncwotów za to że nie zdobyli jeszcze żadnego szlabanu i nie stracili żadnych punktów. Nie wiem co się stało, ale mam nadzieję, że tak już pozostanie. Dzisiaj zajmiemy się zaklęciami powodującymi znikanie. Zaczniemy od bezkręgowców a ściślej mówiąc od ślimaków.

Było to bardzo trudne gdyż wymagało dużego skupienia. Udało mi się to za piątym podejściem. Ann również sprawiła, że jej ślimak zniknął, natomiast Dorcas i Katie miały z tym nie małe trudności. U Huncwotów udało się to jedynie Remusowi, ale dopiero za ósmym podejściem. Widać też było, że James się bardzo starał. Do końca lekcji sprawiłam, że mój ślimak zniknął jeszcze jedenaście razy. Następnie udałyśmy się do Wieży Północnej na wróżbiarstwo. Nie zdarzyło się na taj lekcji nic ciekawego oprócz tego, że profesor Patil przepowiedziała rychłą śmierć Peterowi (nikt oczywiści w to nie uwierzył). Potem była historia magii. Binns jak zwykle przynudzał. Gdy wreszcie ta lekcja się skończyła trzeba było iść na opiekę nad magicznymi stworzeniami. Tam nadal zajmowaliśmy się niuchaczami. Wreszcie skończyły się lekcje. Na obiedzie Dorcas zapytała:

- Dziewczyny, może pokażemy chłopakom nasze dormitorium?

- Dobra, jest tylko jeden problem: jak oni tam wejdą?

- Oni już mają swoje sposoby – zapewniła nas Ann.

- OK, dziewczyny. To wy pokarzecie Huncwotom nasze dormitorium a ja muszę iść – powiedziała Katie.

- A można wiedzieć gdzie? – zapytałam 

- Nie – odrzekła Katie i wyszła.

Po obiedzie ja, Dorcas i Ann poszłyśmy do Pokoju Wspólnego. Huncwoci już tam byli. Podeszłyśmy do nich i Dorcas od razu przeszła do sedna sprawy:

- Cześć chłopaki, może wpadlibyście do nas?

- A z jakiej okazji nas zapraszacie? – zapytał James.

- A tak… pomyślałyśmy sobie, że może chcielibyście zobaczyć jak teraz mieszkamy… - odpowiedziałam.

- No dobrze…

Podnieśli się i skierowali w stronę naszego dormitorium. Syriusz rzucił jakieś zaklęcie na schody i Huncwoci weszli po nich a my za nimi. Gdy weszli byli po prostu zachwyceni. W końcu było wspaniale.

- Tu… jest… super. – wyjąkał Remus.

- Też tak uważam – dodał James.

- Tak, jest świetnie. Naprawdę chcielibyśmy zostać, ale mamy ważne rzeczy do zrobienia – rzekł Syriusz i prawie siłą wyciągnął pozostałych z naszego dormitorium. Najtrudniej było wyciągnąć Jamesa.

- Myślałam, że trochę u nas posiedzą – powiedziała Ann.

- Ja też, ale przynajmniej mamy czas dla siebie – powiedziałam.

- Tak, ale nic nie ma do roboty – rzekła Dor i rozłożyła się na swoim łóżku.

- Może się pouczymy? – zaproponowała Ann.

- No dobra, w końcu lepiej uczyć się niż nudzić – powiedziałam.

- Ale mi się nie chce… - marudziła Dorcas.

- Mi też nie ale chcesz się nudzić?

- Nie będę się nudzić. Idę do Huncwotów dowiedzieć się nad czym oni tak pracują – jak powiedziała tak zrobiła.

Odwróciłam się do Ann.

- To przynajmniej my się pouczymy – rzekła.

- Tak… - powiedziałam i sięgnęłam po książki.

Uczyłyśmy się jakieś dziesięć minut dopóki do dormitorium nie wpadła zapłakana Dorcas.

- Dor, co się stało? – zapytałam podbiegając do niej.

- On… on… - Dorcas nie mogła nic powiedzieć.

Usiadłyśmy na łóżku i próbowałyśmy wyciągnąć od Dorcas co się stało.

- Dor, proszę, powiedz co się stało.

- On… Syriusz…

- Co z Syriuszem?

- On się całował z inną – wyrzuciła z siebie Dorcas i zaniosła się jeszcze większym płaczem.

- Och, Dor, czym ty się przejmujesz? Przecież on zaraz ją rzuci – Ann próbowała pocieszyć przyjaciółkę.

- Ale… ale… ja go chyba kocham!

Spodziewałam się wszystkiego, ale nie tego. Dorcas i Syriusz?

- Dorcas, nie bądź o niego zazdrosna, jest sam i może się całować z kim chce – rzekłam.

- Wiem…

Pocieszałyśmy ją jeszcze parę godzin. Może to coś pomogło, sama nie wiem. W każdym razie postanowiłyśmy, że Dorcas nie będzie się odzywać do Łapy a ja jutro pogadam z Jamesem. W końcu to jego najlepszy przyjaciel. Na kolację poszłam tylko ja i Ann, Dorcas nie była głodna ( przynajmniej tak się tłumaczyła). Po kolacji wróciłyśmy od razu do dormitorium. Kotary przy łóżku Dorcas były zasunięte. Pogadałyśmy sobie z Ann o wadach i zaletach Huncwotów. Ann oczywiście wyciągnęła ode mnie wszystko co myślę o Rogaczu. Mogłam jej chyba powiedzieć… Po rozmowie poszłam się umyć. Po umyciu się i przebraniu w piżamę udałam się do łóżka i momentalnie zasnęłam.

***

Jak widzicie jest już notka. Mi się za bardzo ona nie podoba. Czekam na wasze opinie.