(Nie) Zwykły dzień

- Lily, wstawaj w tej chwili!

- …

- No wstawaj!

- …

- Lilka, natychmiast wstawaj!

- Eee… co?

- WSTAWAJ!!!!!!! – krzyknęła Ann.

- Zaraz… - chciałam jeszcze trochę poleżeć.

Ann zdjęła po prostu ze mnie kołdrę.

- Oddawaj to!!! – wrzasnęłam i wstałam.

- Ooo, a jednak  – powiedziała rozbawiona i oddała mi kołdrę.

 Prychnęłam. Rozejrzałam się po pokoju. Ann próbowała teraz obudzić Dorcas. Ja w tym czasie zajęłam kolejkę do łazienki. Po kilkunastu minutach wyszła z niej Katie. Po wykonaniu wszystkich porannych czynności wyszłam.

W drodze do Wielkiej Sali powiedziałam:

- Jak myślicie, jak zareaguje Snape, gdy usłyszy przeprosiny Jamesa?

- Pewnie będzie się spodziewał ataku – powiedziała Ann.

- A ja myślę, że mu nie uwierzy. Pewnie pomyśli, że to jakiś żart – rzekła Katie.

- A ty Dorcas? – spytałam przyjaciółkę, która była chyba myślami w innym świecie.

- …

- Dorcas?!

- …

- DORCAS!!!

- Co? – inteligenta odpowiedź.

- Co się z tobą dzieje? O czym ty w ogóle myślisz?

- Aaa, o Syriuszu. Wspominam naszą ostatnią randkę… - i znowu się rozmarzyła.

Żadna nowość. Tą randkę opowiadała nam już chyba z dziesięć razy. Doszłyśmy do Wielkiej Sali w milczeniu. Huncwoci już tam byli. Podeszłyśmy i usiadłyśmy koło nich (mi przypadło siedzieć na przeciwko Jamesa).

- James, nie zapomniałeś o czymś? – spytałam.

- Eee… nie…

- Na pewno?

- Nie…

- A nie przypominasz sobie, że ktoś miał dzisiaj przeprosić Snape’a?

- A kto? – udawał głupka.

- Nie udawaj głupiego. Ty. Miałeś go dzisiaj przeprosić.

- A muszę?

- Tak.

- Teraz?

- TAK.

- Robię to tylko dla ciebie, Lily – powiedział i poszedł w stronę stołu Ślizgonów.

Mówił coś do Snape’a a on patrzył na niego zdziwiony. Potem Snape odszedł. James wzruszył tylko ramionami i wrócił do nas.

- No i co?

- Nic.

- Jak nic?

- Normalnie. Przeprosiłem, ale on mi nie uwierzył i poszedł.

- Przynajmniej próbowałeś...

Śniadanie dalej minęło szybko. Później poszliśmy na zielarstwo, potem na zaklęcia a później na transmutację. Gdy zabrzmiał dzwonek ogłaszający koniec lekcji podeszłyśmy do profesor McGonagall i ja zapytałam:

- Pani profesor, czy podczas tego występu na zakończenie Tygodnia Mugola będziemy śpiewać do mikrofonu czy nie?

- Nie. Rzucimy na was zaklęcie Sonorus. Będzie was dobrze słychać.

- Dobrze. Dziękujemy – i oddaliłyśmy się.

Musiałyśmy o to zapytać, ponieważ trzeba było na próbach śpiewać tak jak na występie. Po lekcjach poszłyśmy na obiad a potem do Pokoju Wspólnego. Odrobiłyśmy zadanie z zaklęć i zaczęłyśmy uczyć się na pamięć tej piosenki. Oczywiście nie pokazałyśmy chłopakom czego się uczymy. Ja miałam najtrudniej. Nie dość, że miałam najwięcej tekstu do zapamiętania to jeszcze James ciągle się we mnie wpatrywał, co mnie rozpraszało.

- James, czemu się tak na mnie gapisz?

- Bo jesteś piękna – odpowiedział i nadal się we mnie wpatrywał.

Stwierdziłam, że najlepiej będzie jak nie będę zwracać na niego uwagę. W ciągu godziny zapamiętałam cały tekst. Dziewczynom też to się udało. Potem odrobiłyśmy jeszcze zadanie domowe z transmutacji i historii magii. Później poszliśmy do Wielkiej Sali na kolację, a po posiłku do Pokoju Wspólnego. czekała nas jeszcze astronomia, która na szczęście minęła dość szybko. Po lekcji wróciłyśmy do dormitorium, każda umyła się i przebrała i poszła spać. Szybko zasnęłam.

***

No i jest notka. Mi się nie podoba, jest krótka i nudna. Obiecuję, że następna będzie już ciekawsza. I proszę Was o komenty. Fajnie by było gdyby pod tą notką znalazło się ich chociaż 10. Pozdrawiam wszystkich czytających i komentujących. :)