List i zaproszenie

   Obudziłam się około piątej. Siedziałam przytulona do Jamesa. Spał tak słodko. Na jego twarzy widniał uśmiech. Wtuliłam się w niego i ponownie zasnęłam.

Godzina siódma zero zero. Cały Hogwart budzi się „do życia”. Moje przyjaciółki również. I oczywiście kiedy mnie nie ma w dormitorium wpadają w panikę. Szczególnie Dorcas, która pobiegła po Syriusza żeby rozpocząć „poszukiwania”. Kiedy oboje mieli już wychodzić, wreszcie nas zobaczyli.

- Boże Lily!!! Co ty tu robisz?! – krzyknęła Dorcas.

Oczywiście ja i James obudziliśmy się.

- Dorcas, odbiło ci?! Nie drzyj się tak – warknął James.

- Lily, co ty tu robisz? – powtórzyła Dorcas.

- Siedzę – odpowiedziałam.

- Lily! Ja chcę po McGonagall lecieć, bo nie ma cię w dormitorium, a ty mi tu mówisz, że sobie SIEDZISZ!

- Sorrki – powiedziałam i posłałam jej przepraszający uśmiech.

- To my już idziemy. Pa James. Cześć Syriusz – pożegnałam się.

W dormitorium Ann i Katie już nie spały.

- Lily, gdzieś ty była?! Tak się martwiłyśmy…

- W Pokoju Wspólnym.

- Ona spała z Jamesem!! – zawołała Dorcas.

Cóż, "spała" to bardzo ogólne pojęcie…

- Co?! Jak to?!

- Ty?! Z Jamesem?!

Taka była ich reakcja.

- Nie, to nie jest to o czym myślicie.

- Dobra Lily. Mów wszystko od początku – powiedziała Ann.

Westchnęłam i wszystko im opowiedziałam.

- … i to wszystko. – oznajmiłam po chwili.

- I w nocy nic się nie wydarzyło? - zapytała Dorcas.

- Oprócz rozmowy nic. No chyba, że liczyć jeszcze mój sen.

- Jaki sen? – spytała Katie.

- No… Śniło mi się, że jestem na randce z Jamesem.

- No nieźle Lilka! Ty coś do niego czujesz! – powiedziała Dor.

- Owszem, lubię go. Nic więcej.

- Nic więcej? Nie byłabym tego taka pewna… - rzekła.

- To nie bądź. Wystarczy, że ja jestem tego pewna – powiedziałam i weszłam do łazienki.

Uszykowałam się i już miałam wychodzić, kiedy usłyszałam jak dziewczyny rozmawiają.

- Ona coś do niego czuje. Jestem tego pewna – mówiła Dorcas.

- Och Dorcas! Mogłabyś już dać spokój! Lily chyba sama wie, co do niego czuje. Jak mówi, że go tylko lubi, to znaczy że go tylko lubi – powiedziała Ann.

- A może ona nie wie, co czuje? – spytała Katie.

- Możliwe – odpowiedziała Ann.

- Ja i tak wiem swoje… - odparła Dorcas.

Rozmawiają jak jacyś naukowcy… W tej chwili wyszłam z łazienki i powiedziałam:

- Pośpieszcie się, bo nie zdążymy na śniadanie.

Dziewczyny zamilkły i poszły się szykować (Każda osobno oczywiście). Na śniadanie się wyrobiłyśmy. W Wielkiej Sali czekało na nas śniadanie. Po kilku minutach wleciały sowy. Stor przyniosła mi list. Ciekawe od kogo? Pewnie od rodziców. Otworzyłam go.

Kochana Lily! Dlaczego nie odpowiedziałaś na moje listy? Przykro mi było. Chciałbym się z Tobą spotkać. Jeśli możesz bądź o 19:00 na błoniach. Buziaczki.

Twój …………………

Strasznie się zdziwiłam tym listem. Iść czy nie iść? Oto jest pytanie! 

- Od kogo? – zapytał James.

Co miałam mu odpowiedzieć? Od cichego wielbiciela??

- Eee… Od rodziców. – skłamałam.

- Co piszą? – spytał Syriusz.

Uwzięli się czy co?

- Eee… Że Petunia znalazła sobie nowego chłopaka a tata dostał podwyżkę w pracy – wymyśliłam na poczekaniu.

- Aha. To dobrze.

Śniadanie zjadłam jak najszybciej i ponaglałam przyjaciółki do szybszego jedzenia. Musiałam im o tym powiedzieć. Po drodze do dormitorium pokazałam dziewczynom ten list. Dorcas mówiła, żebym szła, Ann, żebym nie szła a Katie powiedziała, żebym sama zdecydowała. W dormitorium Usiadłam na swoim łóżku i spytałam zrezygnowana:

- To mam iść?

- Nie wiemy.

- Jeśli pójdę to James się na mnie obrazi, a jak nie pójdę to zranię tego chłopaka…

- Lily, zadam ci proste pytanie – powiedziała Dorcas.

- Jesteś dziewczyną Jamesa czy nie?

- Nie.

- No to w czym problem? Nie jesteś z nim, więc nie będzie miał się o co obrażać… Jesteś wolna i możesz się spotykać z kim chcesz.

- Tylko wiesz… James liczy na coś z mojej strony. I nie chcę go zranić – powiedziałam.

- A mówiłam, że coś do niego czujesz?! Inaczej byś się w ogóle nie przejmowała tym, co może pomyśleć Potter.

- Ale…

- Zrobisz jak będziesz chciała. Moją opinię znasz. – rzekła Dor.

Poszłyśmy na lekcje, które strasznie długo się ciągnęły. Na historii magii mogłam sobie wszystko przemyśleć. Dorcas ma rację. Nie jestem z Jamesem i nie jestem jego własnością. Mogę iść na to spotkanie. Jak się Potter obrazi to ma pecha. Po lekcjach oznajmiłam przyjaciółkom, że pójdę na to spotkanie.

- Dziewczyny, idę.

- No! To Dobrze!

- Chyba tak…

Mam nadzieję, że dobrze zrobię. Jedno wiem: Pójdę i koniec.

***

Nocia jest. Sorry, że czekaliście aż tydzień ale naprawdę nie miałam czasu. Trochę krótka i nie jest zbytnio fajna. Następna już niedługo. I znowu 20 komciów! Dzięki :D Pozdro for all.