Pan Potter jest… zmienny

- Lily, wstawaj – powiedziała Dorcas.

- Nie… Nie idę dzisiaj na lekcje… - warknęłam zaspana.

- Lily, idziesz i kropka. Katie opowiedziała nam, co się wczoraj stało. Nie przejmuj się nim…

- Nie zamierzam. Ale nie chce mi się iść na lekcje – powiedziałam.

- Mi też się nie chce, ale muszę. No wstawaj…

Niechętnie zwlokłam się z łóżka. Poczekałam aż Ann wyjdzie z łazienki i sama tam weszłam. Po wykonaniu wszystkich porannych czynności ubrałam się, uczesałam i lekko pomalowałam, żeby ukryć skutki wczorajszej słabości, jaką był płacz. Kiedy wszystkie byłyśmy gotowe udałyśmy się do Wielkiej Sali. Normalnie usiadłyśmy przy stole Gryffindoru i zaczęłyśmy jeść śniadanie. Po niecałych dziesięciu minutach dołączyli do nas Huncwoci. James nawet na mnie nie spojrzał. I dobrze. Nic mnie to nie obchodzi. Wszyscy zajęli się swoimi czynnościami, czyli Dorcas i Syriusz karmili się nawzajem co chwile się całując, Ann i Remus rozmawiali, Peter pożerał już piątą kanapkę a ja, Katie i James w spokoju jedliśmy. Po chwili podeszła do Pottera jakaś dziewczyna i na powitanie POCAŁOWAŁA GO! Spojrzeliśmy na nich ze zdziwieniem.

- Poznajcie moją nową dziewczynę, Mandy. Mandy, to Syriusz, Remus, Peter, Dorcas, Ann, Katie i Lily – rzekł Potter.

Wszyscy mruknęli „cześć” lub „hej”, ale ja powiedziałam nieco więcej.

- Naprawdę bardzo miło nam cię poznać. Radzę ci tylko trochę uważać. Pan Potter jest… hmmm… zmienny.

Mandy nie odpowiedziała. Dziewczyna była z Huffelpuffu, o czym świadczyło godło na jej szacie. Miała blond włosy do ramion i brązowe oczy. Nie wiedziałam, że Potter lubi blondynki… I że w ogóle udaje mu się znaleźć tak szybko dziewczynę. Ona jest na pewno jedną z tysiąca jego fanek. Pewnie się strasznie cieszy… Nie ma z czego. A James chce mnie wziąć na zazdrość. Wiem to. W końcu tyle razy to robił, a ja tyle razy mu mówiłam, że zazdrość na mnie nie działa. Nic do niego nie dociera. No w końcu to Potter.

   Potem były lekcje a wśród nich transmutacja. Mike powiedział mi „cześć”, a ja mu odpowiedziałam. Słyszał to James. Chyba był trochę zły. I dobrze. 

   Profesor McGonagall podzieliła nas na pary i kazała nam przećwiczyć zaklęcie, które omawialiśmy na ostatniej lekcji. Chodziło o to, żeby zmienić kolor włosów swojemu partnerowi. Byłam w parze z Ann a James był z Mike’m! Ciekawe jak to będzie… Po piątej próbie zmieniałam kolor włosów Ann na brązowy. Przyznam jednak, że ładniej jej w blond kolorze. Potem ja miałam czarne włosy itd. Kiedy lekcja się skończyła (wszyscy mieli już swój kolor włosów) stwierdziłam, że zarówno James jak i Mike jeszcze żyją.

   Potem był obiad a po nim wraz z dziewczynami poszłam odrobić lekcje. Przyjaciółki zapytały mnie, co myślę o tej całej Mandy, Odpowiedziałam, że w ogóle się tym nie przejmuję i, że ta Mandy na razie jest ok. Po dwóch godzinach wyszłam sama na błonia na spacer. Na dworze było już bardzo zimno, wiał wiatr. Nie zraziłam się tym i szłam dalej. Było bardzo fajnie. Powoli doszłam do boiska do quidditcha. Syriusz i James byli na treningu. Potter czuł się na miotle jak ryba w wodzie. Świetnie latał. Właśnie byłam świadkiem jak wspaniale złapał złoty znicz. On nie ma sobie równych… Co ja się tak nad nim rozczulam? Ech… Za miesiąc jest mecz ze Slytherinem. Mam nadzieję, że wygramy.  

   Wróciłam do zamku i poszłam na próbę. Wszystko poszło dobrze. Potem gadałam z dziewczynami o tej Mandy i o chłopakach, głównie o Huncwotach. Dor opowiedziała nam swoje wczorajsze spotkanie z Syriuszem. Około 22:00 poszłam się umyć a potem prosto do cieplutkiego łóżeczka. Powyśmiewałam sobie jeszcze w myślach Jamesa za takie dziecinne zachowanie i zasnęłam.

***

No jak widzicie notka już jest. Wyszła mi strasznie krótka. Dlatego bo trochę niezbyt dobrze się czuję. Jakbym się lepiej czuła notka wyszłaby trochę dłuższa i na pewno lepsza. No trudno. Pozdro dla Wszystkich. Papapa. =)