Slughorn, Alex, Ashley i śnieg

   Od mojego spotkania z Alexem minął już tydzień, w ciągu którego w ogóle się nie widzieliśmy. Nawet w Wielkiej Sali go nie spotkałam. Nie wiem czy mnie unikał, czy co… W każdym razie to dziwne. Znajdowałam się właśnie w Wielkiej Sali i Alexa znowu nie było. Niby nie powinnam się tym przejmować, ale trochę się o niego martwię. A James się chyba na mnie obraził. Nie odzywa się do mnie i traktuje jak powietrze. Tak szczerze, to mi to w ogóle nie przeszkadza. Też go olewam i jest mi z tym dobrze.

Moje rozmyślania przerwał dyrektor zaczynając przemowę.

- Moi kochani. Chciałem wam ogłosić pewną rzecz. Otóż profesor Kolmy zrezygnowała całkowicie z nauczania w Hogwarcie eliksirów. Tłumaczyła się życiem osobistym – Tu przerwał i uśmiechnął się lekko.

– Ale na szczęście profesor Slughorn zgodził się zostać na jej stanowisku i dalej będzie nauczać eliksirów. A teraz, wsuwajcie!

Wymieniłam z dziewczynami zaskoczone spojrzenia. Miałam nadzieję, że profesor Kolmy wróci, chociaż nie lubiłam jej za bardzo. Slughorn był miły i w ogóle, ale faworyzował niektórych uczniów w tym mnie. I wcale nie było to miłe. A teraz on zostanie tu na stałe…

   Po Wielkiej Sali rozchodziły się szepty i szmery. Wszyscy komentowali między sobą to, co przed chwilą usłyszeli. A profesor Slughorn tylko uśmiechał się szeroko. „Ale może nie będzie tak źle.” pomyślałam i zajęłam się jedzeniem tostów z dżemem.

   Pierwszą lekcją były dziś eliksiry. Nauczyciel oczywiście przypomniał nam to tym, że zostaje na stałe. Na lekcji kontynuowaliśmy warzenie Eliksiru Na Zły Humor. Swoją drogą to może się on kiedyś przydać. Po dzwonku nauczyciel kazał mi i Syriuszowi zostać na chwilę.

- Jak wam wcześniej mówiłem, z uwagi na to, ze zostaję w Hogwarcie, będą się odbywać spotkania mojego klubu, do którego wy należycie. Reszty dowiecie się na zebraniu. Przyjdźcie o siedemnastej do lochu obok mojego gabinetu. A teraz, idźcie już – oświadczył Slughorn.

- Dobrze, do widzenia. Wyszliśmy z klasy i skierowaliśmy się w stronę sali do obrony przed czarną magią.

- Pójdziesz tam? – zapytał mnie Syriusz.

- No chyba… A ty?

- Nie wiem, zobaczę… A rozmawiałaś z Dorcas? Bo ona jeszcze nic mi nie powiedziała.

Dziwnie się poczułam. Tak jakbym spiskowała przed najlepszą przyjaciółką. Nie, tak dalej nie może być.

- Tak – odparłam.

- I co?

- Nic.

- Jak nic?

- No normalnie.

- Co powiedziała?

- Nie ważne.

- No Lily!

- Co?

- Powiedz!

- Nie! Sam się niedługo przekonasz.

   Przyśpieszyłam kroku. Nie będę już rozmawiać z Syriuszem o Dorcas. Kolejne lekcje minęły dość szybko. Wchodząc po obiedzie do Pokoju Wspólnego zauważyłam, że pod tablicą z ogłoszeniami uzbierał się spory tłum. Wszyscy czytali informację o wyjściu do Hogsmeade w przyszłą sobotę. Chyba pójdę. Udałam się do mojego dormitorium, by napisać wypracowanie na transmutację. Okazało się, że nie mam potrzebnej książki, więc musiałam iść do biblioteki.

 Kiedy byłam na szóstym piętrze usłyszałam głos:

- Hej Lily!

Odwróciłam się i ujrzałam Alexa.

- O cześć! Dawno się nie widzieliśmy…

- No tak… Musiałem na trochę wyjechać.

- Aha…

- Czytałaś tablicę ogłoszeń? W sobotę jest wyjście do Hogsmeade. Może poszłabyś tam ze mną?

Właśnie przechodził koło nas James, obrzucając mnie obojętnym spojrzeniem. Miałam wielką ochotę go wkurzyć.

- Tak, oczywiście – odpowiedziałam głośno, tak żeby Rogacz usłyszał.

- To super. Spotkajmy się przed bramą Hogwartu o dziesiątej.

- Dobra. Pa…

Ruszyłam do biblioteki. Zauważyłam, że Potter również się tam kierował. Zignorowałam go i przyśpieszyłam kroku. Kiedy wychodziłam już z książką z biblioteki, James akurat tam wchodził i nasze spojrzenia spotkały się na krótką chwilę. Pogarda, smutek, obojętność i zazdrość – to było widać w jego oczach. Wróciłam do dormitorium i zaczęłam pisać wypracowanie. Skończyłam przed kolacją, na którą poszłam z dziewczynami. Po chwili pojawili się Huncwoci i dosiedli się do nas. W połowie posiłku do Pottera podbiegła jakaś dziewczyna. Przeraziłam się, gdy ją zobaczyłam. Była to ludzka wersja mugolskiej lalki barbie.  Różowe paznokcie, różowa miniówka, różowy top. Wszystko różowe! Do tego włosy farbowane na blond, widziałam czarne odrosty. Ja nie wiem jak tak można chodzić! Przecież to okropne!

- To moja dziewczyna, Ashley – powiedział Rogacz.

Wymieniłam z dziewczynami rozbawione spojrzenia. To zabawne, naprawdę. James po raz kolejny próbuje wzbudzić we mnie zazdrość. Przedstawiłyśmy się i powróciłyśmy do kolacji. Wstając od stołu zauważyłam, że James uważnie mi się przygląda. Zignorowałam go i szybko ruszyłam do dormitorium. Tam zrobiłam resztę zadań na jutro, po czym poszłam spać.

 *~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*

    Następnego ranka obudziłam się bardzo wcześnie. Wstałam i podeszłam do okna, To, co zobaczyłam, bardzo mnie ucieszyło. Padał śnieg! Pierwszy śnieg w ciągu tej zimy! Nareszcie! Trzeba będzie zrobić bitwę na śnieżki. Ale dopiero po lekcjach. Szkoda. Lecz śnieg powinien się jeszcze utrzymać. Błonia otulone białym puchem wyglądały pięknie. Drzewa leciutko uginały się pod wpływem wiatru. Zobaczyłam jakąś przechadzającą się osobą. Nie wiedziałam jednak, kto to był.

Pobudziłam dziewczyny, uszykowałyśmy się i poszłyśmy do Wielkiej Sali na śniadanie a następnie na lekcje. A potem wprost pobiegłyśmy na błonia. Od razu zaczęłyśmy się rzucać śnieżkami. Po piętnastu minutach każda z nas była cała mokra. Nie popsuło nam to jednak humoru i dalej się bawiłyśmy. Po dwóch godzinach wróciłyśmy przemoczone do zamku w wyśmienitych nastrojach.

***

Wiem, notka jest okropna. Przepraszam za to. Od dłuższego czasu mam straszny humor i nie jestem w stanie napisać czegoś lepszego. Następną notkę postaram się dać w weekend, ale nic nie obiecuję. Pozdro.