Porady zawodowe, James i list

   Wkrótce nadszedł czas porad zawodowych. Każdy uczeń miał wyznaczone spotkanie z wychowawcą. Moje miało się dobyć właśnie dzisiaj o godzinie szesnastej. Szczerze mówiąc, nie chciało mi się tam iść. W ogóle na nic nie miałam ochoty. Do tej pory nie dostałam żadnych informacji od rodziców o stanie babci. Martwiłam się, ale nic nie mogłam zrobić. Pozostawało mi tylko mieć nadzieję, że wszystko dobrze się skończy.

   Przed szesnastą udałam się do gabinetu profesor McGonagall. Miałam lekką tremę. Zawsze, kiedy szłam do gabinetu McGonagall, czułam się dziwnie, jakbym coś przeskrobała. Doszłam do gabinetu nauczycielki, zapukałam, usłyszałam „Proszę” i weszłam do środka.

- Dobrze, że już jesteś, Evans. Usiądź – profesor McGonagall wskazała mi krzesło przed jej biurkiem.

- Chyba wiesz, po co jest to spotkanie. Masz już jakieś plany odnośnie twojej przyszłości?

- Myślałam trochę o tym… Chciałabym zostać aurorem...

- Aurorem? Hmmm... To dość niebezpieczny zawód. Chociaż... Jesteś odważna. Myślę, że powinnaś sobie poradzić. Do tego potrzeba najwyższych ocen. Przede wszystkim obrona przed czarną magią. Profesor Kroney ocenia cię między „zadowalający” a „powyżej oczekiwań”, więc powinno być dobrze. Oczywiście bardzo ważne są też eliksiry. Profesor Slughorn uważa cię za bardzo dobrą uczennicę. Z eliksirami sobie poradzisz. Potrzebna jest również transmutacja. Nie przyjmuję na lekcje w szóstej klasie nikogo, kto ma mniej niż „powyżej oczekiwań”. Na razie jesteś między „zadowalający” a „powyżej oczekiwań”, więc jeśli sie postarasz, będziesz mogła kontynuować transmutację. Przydatne są też zaklęcia, ale z tego co mi wiadomo, dobrze sobie z nimi radzisz. Potem czeka cię cała seria surowych testów charakteru i umiejętności w urzędzie aurorów.

 Słuchałam tego, ale jakoś nic do mnie nie dochodziło. Myślami byłam w innym świecie.

- Masz jeszcze jakieś pytania?

- Nie. Dziękuje za informacje. Do widzenia.

Szybko wyszłam z gabinetu. Przyznam, że trochę zaskoczyło mnie, że aż tak duże są wymagania do zawodu aurora. Teraz wiem, że Sumy będę musiała zdać bardzo dobrze.

   Wracając do dormitorium, usłyszałam, jak ktoś mnie woła. Był to James. Przyśpieszyłam kroku. Od tamtego zajścia w Pokoju Wspólnym starałam się go unikać.

- Lily, czekaj! – zawołał Potter.

Po chwili chłopak mnie dogonił.

- Dlaczego nie poczekałaś?

- Bo się śpieszę – skłamałam.

- Wracasz z porad zawodowych, tak? Kim chciałabyś zostać w przyszłości? – kontynuował rozmowę, na którą w ogóle nie miałam ochoty.

- Aurorem – mruknęłam.

James bardzo się zdziwił.

- Jak to aurorem? Przecież to bardzo niebezpieczny zawód, nie dla ciebie.

- Niby dlaczego nie dla mnie? - spytałam ze złością.

- Lily... To niebezpieczne...

- No i co? Może właśnie dlatego chcę zostać aurorem? Dobra, skończmy ten temat.

Przez chwilę szliśmy w milczeniu. Znowu się zamyśliłam.

- Lily, co się z tobą ostatnio dzieje? Jesteś taka nieobecna... Tylko nie mów, że nic, bo nie uwierzę! – powiedział James.

- To sobie nie wierz! Nie obchodzi mnie to!

- Lily, ja się o ciebie martwię!

- Niepotrzebnie!

Czemu ta droga do Pokoju Wspólnego jest taka długa?

- Lily, wiem, że jest coś, co nie daje ci spokoju. Wtedy w Pokoju Wspólnym…

- Zapomnij o tym i daj mi spokój!

- Nie, nie zapomnę tego! Wyraźnie widzę, że coś cię trapi! Powiedz mi, co się stało!

Zatrzymałam się ze złością i patrząc mu w oczy, powiedziałam:

- Wtrącasz się w nie swoje sprawy, które nie powinny cię interesować. Daj mi spokój.

Potem odwróciłam się i szybkim krokiem skierowałam się do dormitorium. Idąc, słyszałam jeszcze jak James mnie woła, ale ignorowałam to. Dopiero przed portretem Grubej Damy nie wytrzymałam i krzyknęłam:

- Daj mi wreszcie spokój! Odwal się ode mnie!

Będąc już w Pokoju Wspólnym, na schodach do mojego dormitorium, odwróciłam się w stronę Rogacza, który stał przed schodami i powiedziałam, słodko się uśmiechając:

- Pozdrów ode mnie Kelly.

Zostawiłam chłopaka zaskoczonego i pobiegłam do dormitorium.

- No i jak było? – spytała Dorcas.

Wszystkie były już na tych poradach.

- A... Dobrze... Muszę mieć wręcz doskonałe wyniki na Sumach, żeby zostać aurorem...- odparłam.

- Tak samo jak ja, Lily... Do zawodu uzdrowiciela trzeba zadać Sumy z eliksirów, zaklęć i transmutacji przynajmniej na P – rzekła Ann.

- A ja chce pracować w Ministerstwie Magii. Wyniki Sumów też muszą być dobre, ale nie aż tak jak wasze – powiedziała Katie.

- A ty Dorcas, kim chcesz być? Nie mówiłaś nam jeszcze... – zapytałam.

- Bo ja jeszcze sama nie wiem! Chciałabym robić coś pożytecznego… McGonagall też nie potrafiła mi nic doradzić. Powiedziała, ze sama powinnam zdecydować. Postaram się zdać te Sumy jak najlepiej, żeby mieć duże możliwości... Potem, na wakacjach może sobie coś wybiorę… - odparła.

- Ty Dorcas w każdym zawodzie sobie poradzisz – powiedziałam z uśmiechem.

 

*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*

 

   Sumy zbliżały się wielkimi krokami. Jeszcze tylko cztery dni! Teraz już nawet Huncwoci się uczyli. Skrzydło Szpitalne było przepełnione, pani Pomfrey miała mnóstwo roboty. Wiele uczniów klas piątych i siódmych miewało omdlenia. Niektóre dziewczyny wręcz wpadały w histerię. Ja starałam się być spokojna.

   Pewnego wieczoru, kiedy siedziałam z dziewczynami w dormitorium i uczyłam się, coś zapukało w okno. Była to sowa.

- Lily, wpuść ją. Może to do ciebie – powiedziała Katie.

Szybko podeszłam do okna. Sowa wleciała i upuściła pod moje nogi list.

Kochana Lily,

mamy dla ciebie bardzo dobrą wiadomość. Babcia wyszła ze szpitala! Lekarze powiedzieli, że jej stan się ustabilizował. Na razie mieszka u nas w domu. Musi mieć opiekę. Nie martw się o nią, wszystko powinna być już dobrze.

Życzymy Ci powodzenia w egzaminach.

Rodzice

Kamień spadł mi z serca. Poczułam wielką ulgę. Pokazałam list dziewczynom. Przeczytały go i mnie przytuliły.

- Lily, tak się cieszę.

- Mówiłyśmy, że wszystko będzie dobrze.

- Nawet nie wiecie, jaką poczułam ulgę! – powiedziałam.

Tego dnia wreszcie mogłam położyć się spać bez żadnych obaw.

 

***

 

Mam nadzieje, że notka się wam spodoba. Jak dla mnie to jest taka średnia. Następna pojawi się chyba za tydzień, w weekend. ;) Pozdrawiam!