Nowi sąsiedzi i listy

   Następnego ranka zeszłam na śniadanie w dość dobrym humorze. Leżąc wcześniej w łóżku, zastanawiałam się nad tymi wakacjami i doszłam do wniosku, że mogą być one całkiem udane. Tak pozytywnie nastawiona pokazałam się rodzicom, którzy siedzieli już przy stole, oraz Petunii, niezbyt zachwyconej moim widokiem.

- Siadaj córeczko. Jak ci się spało? – zapytała mama uśmiechając się.

- Dobrze, mamo.

Zjadłam z nimi śniadanie, po czym podeszłam do okna. Na przeciwko nas, przy domu naszej sąsiadki, pani Fenty, zaparkował właśnie jakiś duży wóz i jacyś panowie zaczęli wynosić z niego meble.

- Nowi sąsiedzi? – zapytałam rodziców.

- Właśnie, zapomnieliśmy ci powiedzieć. Pani Fenty się niedawno wyprowadziła. Widocznie szybko znalazła nowych właścicieli domu... – odparła mama.

Rodzice pytali mnie jeszcze o Sumy i inne rzeczy a ja wypytałam ich o babcię, która mieszkała już u siebie. O wiele lepiej się czuła i wszystko wyglądało na to, że nie będzie już żadnych komplikacji.

 

*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*

 

   Kolejnego dnia po południu usłyszałam dzwonek do drzwi. Chyba mama otworzyła, ja zostałam u siebie w pokoju.

- Lily, zejdź tu na chwilę! – zawołała mama po pewnym czasie.

Pewnie muszę poznać tych, co przyszli... Zeszłam na dół.

- O, to jest właśnie nasza druga córka, Lily – powiedział tata, kiedy mnie zobaczył.

W naszym salonie stała jakaś rodzina. Ojciec, matka i ich syn – na oko w moim wieku. Całkiem przystojny, wysoki, wysportowany, ciemne włosy i piwne oczy. Uśmiechnął się do mnie.

- Dzień dobry, państwu – przywitałam się.

- To nasi nowi sąsiedzi, Lily. Państwo Moore i ich syn Thomas.

Rodzice rozgadali się z nowymi znajomymi a Petunia wróciła do swojego pokoju. Mi pozostało zająć się synem naszych sąsiadów...

- Gdzie wcześniej mieszkaliście? – spytałam, podchodząc do niego.

- Na południu Szkocji. Mój ojciec zmienił pracę i przeprowadziliśmy się tutaj.

- Nie było ci przykro, że musiałeś opuścić przyjaciół?

- Trochę tak... Ale trzeba być otwartym na nowe znajomości...

Spodobało mi się jego podejście do życia. Ja na jego miejscu byłabym wściekła na rodziców, że się przeprowadzamy, a on traktował to całkiem normalnie. Widocznie lubił wyzwania.

- Thomas... – zaczęłam.

- Tom – przerwał. – Wolę jak się mówi do mnie Tom. Nie lubię swojego pełnego imienia – dodał.

- Dobrze, Tom.

Rozmawialiśmy jeszcze na różne tematy. Był naprawdę fajny. Miły, przebojowy, inteligentny... Od razu go polubiłam. Tom był ode mnie starszy o rok.

- Masz chłopaka? – spytał po chwili.

Trochę zaskoczyło mnie to pytanie.

- Nie, nie mam – odparłam, po czym lekko się uśmiechnęłam.

- Jak to możliwe, że taka piękna dziewczyna jak ty jest sama? – spytał posyłając mi piękny uśmiech.

- Widocznie nie spotkałam jeszcze tego właściwego... – powiedziałam.

- Na pewno nie? – spytał i spojrzał mi w oczy.

To spojrzenie jakby coś sugerowało. Długo patrzyliśmy na siebie. I wcale nie chciałam tego przerywać. Oczy miał śliczne... Mogłam się w nie patrzeć godzinami...

- Tom, zbieraj się! Będziemy już szli – zawołał pan Moore.

- Szkoda... Spotkamy się jeszcze, nie? – powiedział Tom.

- Na pewno. W końcu jesteśmy sąsiadami – uśmiechnęłam się.

Po chwili już ich nie było.

Wróciwszy do swojego pokoju, zobaczyłam sowę pukającą do okna. Otworzyłam je i ptak upuścił list na łóżko, po czym rozgościł się w moim pokoju. List był od Dorcas.

Kochana Lily,

nawet nie wiesz jak się za Tobą stęskniłam! To dopiero kilka dni, a jednak. Co tam u Ciebie? Ja na razie siedzę w domu. Za tydzień jedziemy do Grecji. Fajnie, będę miała okazje się poopalać. Syriusz jeszcze nic do mnie nie napisał. Myślę, że to przez jego rodzinę. Wiesz, co oni o mnie myślą. Możliwe, że go kontrolują… Mam nadzieję, że jednak szybko dostanę od niego list. A co z Jamesem? Pisał do Ciebie? Czekam na odpowiedź.

Buziaki,

Dorcas

Natychmiast chwyciłam za pióro i pergamin i odpisałam przyjaciółce.

Kochana Dorcas,

u mnie wszystko dobrze, a nawet lepiej. Mam nowych sąsiadów! A jednym z nich jest bardzo przystojny chłopak. Dzisiaj był u nas razem z rodzicami. Ma na imię Tom i jest o rok straszy. Super się z nim gada. Jest naprawdę fajny... A Potter nic nie pisał i mam nadzieję, że nie napisze. Nie chcę, żeby mi psuł nastrój. Jeszcze nie mam pojęcia, gdzie jadę na wakacje. Nie wiem nawet czy w ogóle gdzieś jadę. Trzymaj się i nie trać wiary w Syriusza, na pewno napisze.

Buziaki i uściski,

Lily

Przywiązałam list do nóżki sowy i patrzyłam jak odlatuje. Przez następne kilkanaście minut czytałam mugolskie gazety, dopóki w okno znów nie zastukała sowa. Tym razem list był od kogoś, na którego list w ogólne nie miałam ochoty.

Kochana Lily,

przepraszam Cię za moje zachowanie w pociągu. Tak jakoś wyszło… Proszę, nie gniewaj się na mnie.. Nie chcę, żebyśmy byli pokłóceni przez całe wakacje...

...i dalej były różne inne głupoty. Jaki z niego idiota... No i oczywiście humor mi popsuł. Ale on jest natrętny... Mam go dość. Nic mu nie odpiszę.

Myślałam jeszcze o Tomie... Naprawdę go polubiłam. Ciekawe co wyniknie z tej znajomości... Mam nadzieję, że same dobre rzeczy. Tylko że czasami dobre rzeczy zbyt szybko zmierzają do końca...

 

***

 

Notka jest, po bardzo długim czasie. Szczerze mówiąc nie miałam ochoty i czasu na pisanie. Wiadomo, świąteczne porządki, zakupy itp.

Białych myśli

lekkich jak puch,

niech Anioł

przywieje z nieba,

otworzy skrzydłem

nadziei,

i niech kolędę zaśpiewa,

bo dzisiaj jest piękny dzień,

 wszystko się rodzi na nowo,

więc w blasku tajemnych świąt,

żyjcie zdrowo i kolorowo.

 

Życzę wam wszystkim, żeby te Święta były najlepsze ze wszystkich!  

Pozdrawiam!