"Mogłabyś mu dać szansę..."

     Wyszłam z domu z wszystkim, co było potrzebne na ulicy Pokątnej i, uważając by nikt z sąsiadów mnie nie zauważył, machnęłam różdżka, a po chwili pojawił się przede mną Błędny Rycerz. Wsiadłam do niego, zapłaciłam za przejazd i zajęłam jakieś wygodne miejsce, choć wiedziałam, że w czasie podróży kilkakrotnie je zmienię. W końcu dotarłam na ulicę Pokątną. Dość szybko znalazłam dziewczyny. Wyściskałyśmy się tak, jakbyśmy nie widziały się przez co najmniej sto lat. Jednak Katie z nami nie było…

- A co z Katie? – zapytałam, kiedy usiadłyśmy na tarasie pewnej kawiarni.

- Nie wiem. Dostałam od niej może ze dwa listy na początku wakacji, a potem w ogóle się nie odzywała – odparła Dorcas.

- U mnie tak samo, tylko że wczoraj napisała – rzekła Ann, ale miny nie miała zachwyconej.

- Czemu jej z nami dzisiaj nie ma? – spytała Dorcas.

- Wyjechała do Francji – wyjaśniła Ann.

- Co? Jak to? Przecież pojutrze zaczyna się rok szkolny! – powiedziała Dorcas.

- Wiem… Katie będzie chodzić do Beauxbatons. Jej mama dostała awans i cała rodzina musiała się przeprowadzić do Francji. Wszystko działo się bardzo szybko i zdążyła tylko napisać to i prosiła jeszcze, żebym wam o tym powiedziała. Napisała jeszcze, że odezwie się, jak wszystko się w miarę ustabilizuje – rzekła Ann.

Przez chwilę milczałam. Nie wiedziałam, co powiedzieć. Pierwsza odezwała się Dorcas.

- Czyli… nasza przyjaciółka wyjechała do Francji, nie wiemy, kiedy się z nią zobaczymy, w ogóle bardzo mało wiemy. Nie no, po prostu super!

- Dorcas, nie denerwuj się. Przecież za parę dni dostaniemy od niej list i wszystko się wyjaśni – starałam się być spokojna.

- Właśnie… Ale bez niej już nie będzie tak samo… - dodała Ann.

Rozmawiałyśmy jeszcze o tym wyjeździe Katie.

- No dobra, pogadajmy o czyś innym. Co z Jamesem, Lily? – zapytała Ann.

- A co ma być?

- No nie wiem. Przecież podczas tego wyjazdu on też tam był. I ten Tom…

- Szczerze mówiąc, nie chce mi się teraz o tym gadać. Kiedy indziej wam wszystko opowiem.

- Ale będzie coś z wami? – dopytywała się Ann.

Spojrzałam na nią jak na idiotkę.

- No co ty? Ja i Potter? Haha, bardzo śmieszne.

- Nadal jesteś na niego zła? – spytała Dorcas.

- Tak – odparłam krótko.

Dziewczyny wymieniły spojrzenia. Pewnie domyślały się, że nie chcę kontynuować tego tematu.

     Kupiłyśmy wszystko, co było potrzebne do szkoły. Po drodze spotkałyśmy mnóstwo osób ze szkoły, a Huncwotów na szczęście nie widziałyśmy.

     Wieczorem wróciłam do domu i zupełnie nie wiedziałam, co robić. W końcu udałam się do mojego pokoju i zaczęłam rozmyślać. Wiedziałam, że kolejny rok w Hogwarcie może dużo zmienić. I tak pewnie będzie. Ciekawe co stanie się między mną a Potterem. Może da mi wreszcie spokój? A może to ja spotkam kogoś innego? A może wydarzy się coś jeszcze? No cóż, co ma być, to będzie.

 

*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*

 

     W dniu wyjazdu do Hogwartu wstałam o wiele wcześniej. Otóż chciałam się jeszcze spotkać z Tomem. W końcu nie zobaczę go przez najbliższe dziesięć miesięcy, chyba, że wrócę na Święta do domu. Zastanawiałam się, czy nie powiedzieć mu prawdy, to znaczy do jakiej szkoły chodzę i kim jestem, ale doszłam do wniosku, że lepiej będzie, jak się nie dowie. Mógłby się przestraszyć tego wszystkiego. Jakąś godzinę przed wyjazdem na dworzec King’s Cross poszłam do Toma.

- Cześć. Przyszłam się pożegnać. Dziś wracam do szkoły.

- Dzisiaj? Myślałem, że w poniedziałek, tak jak wszyscy. Przecież jest sobota.

- Wiem, ale u mnie w szkole rozpoczęcie roku szkolnego jest zawsze pierwszego września.

- Okej. Cieszysz się, że wracasz?

- Pewnie! Już stęskniłam się za przyjaciółmi. Ale będzie mi ciebie strasznie brakować.

- Przecież możemy pisać listy, Lily…

O cholera, Tom pewnie bardzo się zdziwi, kiedy przyleci do niego sowa. No trudno, jakoś mu to wytłumaczę.

- Wiem, ale… To nie to samo – odparłam.

- Spokojnie, Lily, jakoś to przeżyjemy.

- Mam nadzieję – uśmiechnęłam się.

- Mam jeszcze pytanie, Tom… - zaczęłam.

- Jakie?

- Czy my… No ten… Czy my nadal jesteśmy na niby razem?

- Eee… Przecież wracasz do szkoły…

- Wiem, ale… Mogę mówić Potterowi, że nadal jesteśmy razem? To tylko udawanie, wiem przecież, że możesz sobie znaleźć inną dziewczynę i wcale mi to nie przeszkadza, ale chciałabym, żeby Potter nie myślał, że ma u mnie jakieś szanse – powiedziałam.

Tom uniósł brwi i patrzył na mnie z lekkim zdziwieniem.

- Oj Lily, ale ty jesteś uparta. Mów mu co chcesz, ale… Mogłabyś mu dać szansę… Jemu naprawdę na tobie zależy…

- Ech… Więc ciebie też przekabacił… Nie chcę się z tobą o niego kłócić. Nie rozmawiajmy o tym…

- Jak chcesz – odparł krótko Tom.

Posiedziałam u niego jeszcze chwilę, ale potem musiałam wrócić do domu, gdyż zaraz mieliśmy jechać na dworzec.

- Będę tęsknić – powiedziałam i przytuliłam się do Toma.

- Ja też, Lily. I pamiętaj, co ci mówiłem – rzekł.

- Dobrze – mruknęłam i pocałowałam go w policzek.

 

*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*

 

     Pożegnawszy się z rodzicami i Petunią, która, o dziwo, pojechała z nami, przeszłam przez bramkę między peronem dziewiątym i dziesiątym i od razu rzuciła mi się w oczy Dorcas.

- A Ann nie ma? – spytałam, kiedy się już przywitałyśmy.

- Pewnie niedługo będzie, chodź, zajmiemy jakiś przedział – odparła.

Wczołgałyśmy się jakoś do pociągu z ciężkimi kuframi i dość szybko znalazłyśmy wolny przedział. Ann po chwili wpadła do nas z krzykiem:

- No gdzie wyście były? Szukałam was po całym pociągu! Roześmiałyśmy się.

Kiedy pociąg ruszył, wpadli do nas Huncwoci.

- Cześć dziewczyny, możemy się dosiąść? Wszędzie już zajęte... – powiedział Syriusz.

Dorcas natychmiast rzuciła się mu na szyję, Ann również tyle, że Remusowi. Spojrzałam na Pottera. Wyglądał, jakby miał nadzieję, że zrobię to samo.

- Oczywiście, że możecie – powiedziała Dorcas.

Chłopaki rozgościli się w naszym przedziale a James oczywiście postarał się usiąść jak najbliżej mnie. Prychnęłam, wyrażając swoje oburzenie, ale on nic sobie z tego nie robił. Po chwili Dorcas była pochłonięta Syriuszem, raczej jego ustami, Ann Remusem a Peter słodyczami.

- A gdzie Katie? – zapytał Potter.

- We Francji – odparłam krótko.

- Jak to? – dopytywał się.

Nie miałam ochoty na dyskusje z nim, ale stwierdziłam, że i tak będzie mnie tym męczył, więc opowiedziałam mu całą sytuację. Po jakiejś godzinie miałam już dosyć podróży. Nudziłam się jak nigdy, a jedyne osoby do rozmowy to Peter i James....

     W końcu udałam się na patrol korytarzy, lecz szybko wróciłam. To zdecydowanie najnudniejsza podróż do Hogwartu…

     Poszłam do toalety. Kiedy wychodziłam, ktoś pociągnął mnie za rękę i z powrotem się tam znalazłam. Kliknął zamek w drzwiach i zostałam zamknięta z…

- Potter! Ty idioto! Puść mnie! – wrzasnęłam.

- Cicho, nie krzycz. Chcę tylko pogadać.

- Czemu akurat tutaj? – nadal mówiłam podniesionym tonem.

- A czy na przykład w przedziale porozmawiałabyś ze mną?

Nie odpowiedziałam. Miał rację, ale ja w ogóle nie chciałam z nim gadać!

- Nie mam zamiaru z tobą rozmawiać. Zostaw mnie.

- Lily, mam tylko jedno pytanie. Gniewasz się na mnie jeszcze, za to, co zrobiłem w pociągu, kiedy wracaliśmy z Hogwartu?

- Tak. Teraz mnie puść.

Zamiast tego Potter przycisnął mnie mocniej do drzwi i niebezpiecznie blisko się przybliżył.

- A mogę to powtórzyć?

- NIE! – wrzasnęłam. Jednak kiedy jemu się mówi „nie”, on to rozumie jako „tak”.

Pocałował mnie.

Nie chciałam tego. Ale jednocześnie bardzo pragnęłam. Poddałam się temu, całkiem bezwiednie. Było… wspaniale. Ale mnie mogłam… Po prostu nie mogłam…

- Zadowolony? Teraz mnie puść – rozkazałam.

James był chyba zaskoczony tym wszystkim, ale puścił mnie. Jak najszybciej wróciłam do przedziału. Do Pottera się już nie odzywałam.

- A co powiecie na grę w butelkę? – zaproponował Syriusz.

- Jasne! – zawołała Dorcas.

- Ja nie gram – oświadczyłam.

- Nie musi być na całowanie, Lily – odrzekła Dorcas.

- I tak nie gram.

- Ja też nie – odezwał się Potter.

- Bez Lily to nie to samo – dodał.

Prychnęłam.

- Dobra, to nie gramy. W takim razie, co robimy? – spytał Syriusz.

Nikt mu nie odpowiedział.

W końcu chłopaki pogrążyli się w rozmowie o quidditchu a ja z dziewczynami gadałam o kolejnym roku w Hogwarcie. Reszta podróży minęła dość szybko. Wygoniłyśmy chłopaków z przedziału i przebrałyśmy się w szkolne szaty.

     Po wyjściu z pociągu w oczy rzucił się olbrzymi Hagrid nawołujący pierwszaków. Wsiadłam z dziewczynami do jednego z powozów, ciągniętych przez niewidzialne zwierzęta. Po niedługim czasie siedziałam już w Wielkiej Sali i słuchałam przemowy dyrektora. Pierwszaki zostały już przydzielone do poszczególnych domów. Po uczcie razem z Remusem zaprowadziłam najmłodszych Gryfonów do ich dormitorium. Zmęczona całym dniem udałam się szybko do swojego. Były tam tylko Ann i Dorcas. Nie miałam ochoty na rozmowy, one zresztą chyba też. Jutro na szczęście jest niedziela. Czuję jednak, że ten dzień nie będzie łatwy...

 

***

 

Na początku przepraszam, że notki tak długo nie było. Myślę, że teraz powinno być tak jak kiedyś i notki będą się pojawiać co tydzień. Ta notka, jak pewnie zauważyliście, jest dłuższa niż zwykle ;) Tak w ogóle, to wzięłam się za siebie i moje lenistwo ;) Pozdrawiam! :)