"Wszystko się ułoży..."

             Siedziałam przy stole w Wielkie Sali i leniwie smarowałam masłem kromkę chleba. Nie miałam dobrego nastroju. Mimo, że wczoraj przemyślałam całą sprawę z Syriuszem, wciąż nie czułam się z tym dobrze. Dorcas mnie unika... Ann stara się nas jakoś pogodzić, ale nic z tego nie wychodzi.

            Jakieś drugoklasistki z Huffelpuffu wybuchnęły bardzo głośnym śmiechem. McGonagall od razu się tym zainteresowała. Wydarła się na nie, że jak one mogę zakłócać ciszę w Wielkiej Sali, że powinny się wstydzić itp. Na koniec odjęła im po 30 punktów. Lekka przesada.

- Co jej się stało? Najpierw wścieka się na ciebie o tego kanarka, a teraz wrzeszczy, bo ktoś się śmieje... – powiedziała Ann.

- Dokładnie... I jeszcze te punkty... Ostatnio zrobiła się strasznie surowa.

- Może coś się wydarzyło?

- Na przykład co?

- No nie wiem... Ale tak sama z siebie chyba nie byłaby taka zła...

- Nie mam pojęcia...

Lekcje ciągnęły się niemiłosiernie długo. Nawet nie wiem, o czym była mowa. Pamiętam tylko, że zadali nam całe mnóstwo wypracowań...

Poobiedzie zostałam sama w dormitorium. Ann uczyła się z Dorcas w bibliotece, aja nie chciałam się narzucać. Nagle do okna zastukała mała, biała sowa. Szybko wpuściłam ją do środka i wzięłam list.

Hej dziewczyny!

Co u was? Ale ja się za wami stęskniłam... Miałyście załatwić coś, żebyśmy mogły się spotkać... I co? A ja już się przyzwyczaiłam do tej szkoły, daję radę. Wspominałam wam o Andrewie? No to... Jesteśmy razem. On jest taki cudowny...Wreszcie spotkałam odpowiedniego chłopaka. Nie będę się wdawać w szczegóły, porozmawiamy o tym jak się zobaczymy. A jak Huncwoci? Jaki ostatnio numer wykręcili? Szkoda, że u nas nie ma podobnych osób... Nudno jest trochę. A w Hogwarcie zawsze się coś działo. Lily, James nadal za Tobą lata? Kobieto, daj mu szansę, nie bądź taka stanowcza. Przecież to fajny chłopak... A jak tam Syriusz i Remus? Pozdrówcie ich wszystkich ode mnie. I ja chcę wiedzieć, kiedy się spotkamy.

Tęsknię za wami!

Katie

Ona nic nie wie... Szkoda, że tak się to wszystko potoczyło. Żałuję, że jej tu nie ma.... Po chwili wzięłam się za odpisywanie.

Kochana Katie!

Strasznie mi Ciebie brakuje... Tyle się wydarzyło... Wiem, miałyśmy załatwić coś z tym spotkaniem, ale... Ech... Mamy konflikt. Duży. Syriusz chce ze mną być, zerwał z Dorcas... Ona z kolei się do mnie nie odzywa. James jest bardzo zły na Łapę oto wszystko... A ja... Nie wiem, co zrobić. Nie chcę z nim być... I nie chcę stracić przyjaciółki...

Cieszę się, że jesteś z tym chłopakiem. Mam nadzieję, że będziesz z nim szczęśliwa...

Przepraszam, że ten list taki krótki, ale naprawdę jestem smutna...

Bardzo za Tobą tęsknię!

Lily

Wysłałam list. Patrzyłam jeszcze długo, aż sówka zniknęła za drzewami. Głośno westchnęłam. Bardzo chciałam, żeby ten okres już przeminął, był tylko wspomnieniem... Niemiłym zresztą.

            Po pewnym czasie w dormitorium zjawiła się Ann. Nie pytałam, co się stało z Dorcas.

- Katie napisała... – powiedziałam.

- Tak? Co u niej? – spytała.

Pokazałam jej list od przyjaciółki.

- Miałyśmy to załatwić... Ech... Odpisałaś?

- Tak...

- Aha.... Fajnie by było się z nią spotkać...

- No... Tylko nie wiem, czy to się uda w obecnej sytuacji...

- Postanowiłaś już, co zrobisz?

- Tak... Ale nie wiem, czy zrobię dobrze...

- Czyli?

- Nie zgodzę się. Przestań, to by było bardzo głupie z mojej strony... Nie jestem jedną z tych żałosnych panienek, które po jednym dniu mówią „kocham cię”... I związek bez uczucia nie ma szans. Nie chcę z kimś być, po to, żeby się komuś móc pochwalić... Tyle razy odmawiałam Potterowi, a teraz nagle mam przystać na propozycję Syriusza? O nie... A poza tym przyjaźń z Dorcas jest dla mnie ważniejsza niż Black...  – spojrzałam na Ann, a na jej twarzy widniał uśmiech.

- Mądra decyzja – podeszła i przytuliła mnie.

Zrobiło mi się lżej na sercu.

 

*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*

 

Na drugi dzień byłam już pewna swojej decyzji. Po południu skierowałam swoje kroki do dormitorium Huncwotów. Drzwi otworzył mi James.

- Cześć, jest Syriusz? – spytałam od razu.

- Jest – przepuścił mnie w drzwiach.

Swoim tonem mówienia starał się pokazać, że jest mu to wszystko obojętne...

- Hej, możemy pogadać? – zwróciłam się do Blacka.

- Jasne, może pójdziemy na spacer?

- Eee... Nie sądzę, żeby to zajęło nam aż tyle czasu... Chodź.

Wyszliśmy z dormitorium, a następnie z Pokoju Wspólnego i dotarliśmy do najbliższej starej klasy.

- Więc... – przeszłam od razu do rzeczy.

- Przemyślałam wszystko i stwierdziłam, że nie mogę z tobą być.

- Ale... Dlaczego?

- Sorry, ale ja nic do ciebie nie czuję. Uważałam cię za dobrego kumpla... A poza tym chcę się dalej przyjaźnić z Dorcas... I w ogóle dziwię się tobie, że poświęcasz swoją przyjaźń z Potterem...

- Lily... Ale ja chcę być z tobą.

- Przykro mi. Zdania nie zmienię.

Patrzył na mnie smutnym wzrokiem...

- Pójdę już... Cześć...

Zostawiłam go samego.

Myślę,że dobrze zrobiłam... Teraz tylko muszę wszystko wyjaśnić Dorcas.

Okazja do tego nadarzyła się dość szybko, akurat jak wracałam do Pokoju Wspólnego. Dogoniłam ją.

- Dorcas, możemy porozmawiać? Proszę, to ważne – zaczęłam.

- Nie mamy o czym.

- Mamy! Słuchaj, ja i Syriusz...

- Tak, wiem, ty i Syriusz.

- Nie! To nie tak jak myślisz!

-  Oczywiście... Daj spokój, Lily... – odeszła.

Posmutniałam.Przykro mi, że nie chce nawet porozmawiać. Popróbuję jeszcze... W końcu mnie  wysłucha.

W dormitorium czekała Ann. Opowiedziała jej wszystko, co się wydarzyło w przeciągu ostatnich kilkunastu minut.

- Nie przejmuj się... Zrobiłaś dobrze. A Dorcas w końcu zrozumie...

- Mam nadzieję...

- Jak chcesz, mogę z nią o tym pogadać.

- Wątpię, że będzie chciała słuchać...

- Spróbować warto.

- Dzięki...

- Nie martw się, będzie dobrze... A teraz chodźmy pisać to wypracowanie dla McGonagall bo jeszcze odejmie nam znów punkty... – uśmiechnęła się.

Tak...Wszystko się ułoży...

 

***

 

Mam wam dużo rzeczy do napisania. Więc tak... Miałam dziś świetny dzień. Naprawdę. Rano pisałam notkę, potem urodziny kumpeli... Wróciłam, siadłam do kompa z  zamiarem dokończenia notki. Ale najpierw wpadłam na bloga. I co zobaczyłam? Komentarze od pewnych osób... Dowiedziałam się, że je zawiodłam, że za dużo czasu potrzebuję na przyzwyczajenie się do szkoły, że wkurzam was tym, że rzadko daję notki. Otóż w 2 klasie gimnazjum jest strasznie dużo nauki, już na samym początku. Nie mam tyle luzu, co wcześniej. A nie chcę lecieć na trójach. Więc się uczę. A notka jest dla mnie sposobem na odstresowanie się. Jednak nie tym razem. Ten super humor, który miałam popsuł się zaraz po przeczytaniu tych komentarzy. Więc co według was powinnam zrobić? Może mam pisać od rana do nocy, a resztę rzeczy olewać? Są też inne sprawy, ważniejsze od bloga. I k**wa, przestańcie pisać takie rzeczy bo pewnego dnia tak się wkurzę, że po prostu skasuję bloga! Pisać będę, chociażby sama dla siebie, bo uwielbiam to robić. Wiem, że są czytelnicy, którzy mnie rozumieją i dla Was wielkie pozdro :)

Notka miała być w niedzielę, jest w niedzielę.

A co do notki, to jest bardziej osobista niż inne... Koniec kiepski, bo pisałam go w podłym nastroju z wiadomych przyczyn.

Aha... Jeszcze jedno... Czy mam zawiesić bloga? Bo po pewnych opiniach sądzę, że tak...