Spostrzeżenia i wyjaśnienia

            Wróciwszyze spaceru z Syriuszem poczułam ogromną ochotę na gorącą, relaksującą kąpiel.Byłam zmęczona wygłupami z Blackiem. Nalałam wodę do wanny i po chwili się wniej zanurzyłam. Uczucie ciepła rozeszło się po moim ciele. Od razu lepiej…

            Dziś Boże Narodzenie... Rok temu byłBal. Jak ten czas szybko leci… Tyle się wydarzyło… Wspomnienia wróciły.Spędziłam z Jamesem cudny wieczór… Ten taniec… Nigdy tego nie zapomnę.Wcześniej Rogacz miał wypadek na miotle. Pamiętam, że kiedy u niego siedziałam,zdałam sobie sprawę, że go kocham. Patrząc na to teraz, uważam, że było toniedojrzałe uczucie. Na pewno go nie kochałam, mogłam być nim co najwyżejzauroczona. No cóż, potem Potter zdradził mnie z inną. Wyjaśnił wszystko, byłato zemsta Ślizgonów, ale mimo to straciłam do niego zaufanie. Później pojawiłsię Alex, Tom… A z Jamesem wciąż się kłóciłam. No i godziłam. Kłótnia, zgoda,kłótnia, zgoda… I tak w kółko. Teraz zdałam sobie z tego sprawę. Stanęły miprzed oczami te wszystkie sytuacje z nim. Z boku to musiało wyglądać… Żałośnie.Jak dzieci…. Muszę porozmawiać o tym z Jamesem.

            A co się stało z tym uczuciem? Terazchyba go nie ma. Dobrze się stało… Tak, na pewno. James nie jest tym odpowiednim.Nie moglibyśmy być razem… Co najwyżej przyjaźń.

            Leżałam w wannie jeszcze bardzodługo dopóki woda nie zrobiła się zimna. W końcu wyszłam i po chwili byłam jużgotowa do spania. Ale no bez przesady, jest dopiero dziesiąta. Założyłamszlafrok i zeszłam do Pokoju Wspólnego. Może znajdzie się ktoś z kim możnapogadać?

            Nie myliłam się. Przy kominkusiedział James. Nie byłam do końca pewna, czy powinnam do niego podejść. A comi szkodzi? Złość na niego już mi przeszła, mam nadzieję, że on równieżochłonął. Opadłam na kanapę obok niego i głośno westchnęłam. Spojrzał na mnieze zdziwieniem.

-No co? Wzdychać nie wolno? - spytałam z uśmiechem.

-Wolno, wolno… - odparł i zamyślił się.

Przyjrzałamsię mu. Wyglądał tak… Inaczej. Spokojny, jakby w innym świecie. Poważny…Sprawiał jednak wrażenie osoby zmartwionej.

-Nad czym tak myślisz? – spytałam w końcu.

Chłopakwyrwał się z transu i spojrzał na mnie.

-Ja? Nad niczym…

-Właśnie widzę.

-Naprawdę. A ty co, nie jesteś z tym swoim Justinem? – w jego głosie dało sięsłyszeć nutkę ironii.

Zdziwiłamsię, skąd zna jego imię.

-Jakim moim? Bez przesady…

Rogaczmilczał.

-James… Słuchaj… Bo ja myślałam o tym wszystkim dzisiaj… - przerwałam, niewiedząc jak ująć to, co chcę powiedzieć.

-I…? – ponaglił mnie James.

-I… Musimy porozmawiać.

-Słucham.

Super…Wcale mi tego nie ułatwia..

-Ech… No bo… - naprawdę nie wiedziałam, jak zacząć.

Zamilkłam.

-Chodzi o tego Justina? - zapytał.

-Nie… O nas – przyznałam.

Chłopakwyraźnie się zainteresował.

-Tak…?

Wzięłamgłęboki oddech. Czas na szczerą rozmowę.

-Wiesz… Przypomniały mi się te wszystkie nasze kłótnie. I co potem… I doszłam downiosku, że z boku to musiało wyglądać co najmniej głupio. Kłótnia, zgoda i zarazto samo. Zastanów się…

-I…?

-I… Tak dłużej być nie może. Nie chcę…

Jameschyba nie rozumiał. Jacy oni niedomyślni…

-No skończmy z tym! Nie możemy po prostu żyć jak kumple? Bo wciąż siękłóciliśmy, naprawdę mam tego dość.

-Do czego zmierzasz?

-Może raz na zawsze zakopiemy topór wojenny? Jesteśmy przyjaciółmi, nie?

-No, jesteśmy…

-No właśnie. Naprawdę nie chcę się już kłócić.

Jamesspojrzał mi w oczy i powiedział:

-Ja też nie. Tylko, wiesz… Ja… Czuję do ciebie coś  więcej…

Onie. Nie, nie, o tym miało nie być mowy.

-James, posłuchaj… Ja bardzo cię lubię.. Ale nie tak, jak ty byś chciał. Jedyne,co mogę ci zaoferować, to przyjaźń.

Chłopakspuścił głowę.

-Rozumiem – powiedział po chwili.

-Naprawdę?

-Tak…

-Cieszę się. Więc jak? Skończymy z tym czepianiem się o byle co?

-Tak… Masz rację. Zachowywaliśmy się jak dzieci…

-Dokładnie. To co, obiecujesz, że nie będziesz już odstawiał takich scen, jakdziś, kiedy zobaczysz mnie rozmawiającą z innym chłopakiem?

-Postaram się – uśmiech zagościł na jego twarzy.

-Okej.

Rozsiadłamsię wygodnie na kanapie, wpatrzyłam w ogień. Po chwili głośno westchnęłam.

-Znowu wzdychasz – zauważył chłopak.

Zaśmiałamsię. Przyznaję, że zrobiłam to specjalnie.

-Rok temu był Bal… Pamiętasz? – rzekł James.

-Tak… Pamiętam…

-Było naprawdę wspaniale… - powiedział.

-Szkoda, że nie przetrwało – dodał.

-Zdarza się. Ale pozostały wspomnienia – odparłam.

Niewiedziałam, dlaczego to powiedziałam.

-Wiesz, Lily? Jesteś naprawdę świetną dziewczyną i mam nadzieję, że kiedyśznajdziesz kogoś, z kim będziesz szczęśliwa – powiedział.

Niespodziewałam się tego po nim.

-Zaskoczyłeś mnie… Ale cieszę się, że to mówisz.

-Ja chcę po prostu dla ciebie jak najlepiej…

-Dzięki.

Cisza.Nie wiem, co go skłoniło do takich wyznań. Było to pewnie dla niego trudne…

-A co z tym Justinem? – zapytał nagle.

-Skoro przyjaźń, to przyjaźń, nie? – dodał.

-Z nim? Nic szczególnego.. Kolega.

-Tak tylko pytam…

-Okej. Wiesz, ja chyba pójdę już spać… Cześć.

-Dobranoc…

Wróciłamdo dormitorium. Mam to już za sobą. Choć nie było dokładnie tak, jak to sobiewyobrażałam, cieszę się, że z nim porozmawiałam. Myślę, że on mówił szczerze,że zrozumiał to.

            Następnego dnia w drodze do WielkiejSali spotkałam Syriusza. Wyszłam wcześniej niż inni. W Hogwarcie było bardzocicho i spokojnie. Ale to już niedługo… Za kilka dni znów będzie to pełne życiamiejsce.

-Hej, gdzie tak gnasz? – przy mnie zjawił się Syriusz.

-Na śniadanie, a ty?

-Tak samo. A czemu tak wcześnie?

-Nie wiem… Tak o. A ty to co?

-Też tak o…

-Aha…

Inteligentnarozmowa, nie ma co…

-Słyszałem, że mieliście z Jamesem wczoraj małą pogawędkę… - zaczął.

-Tak… I co?

-Nic, nic… Tak tylko mówię… Rogacz przygaszony jakiś jest…

-Też zauważyłam. Spytałam go o to, ale nic nie powiedział. A swoją drogą, tomyślę, że zrozumiał…

-Chyba tak… Gadałem z nim, tak jak obiecałem.

-Dzięki…

-Nie ma za co. Mam nadzieję, że już nie będziecie się kłócić, dość już tego było– uśmiechnął się.

-Też tak sądzę…

 

***

 

No,jest notka. Nie wiem, co o niej sądzić, taka nijaka chyba… No cóż. Mam ferieteraz i niby więcej czasu, ale tak naprawdę to rozwlekam się ze wszystkim idlatego tak późno notka. Jak wrażenia po 7 tomie? Piszcie na GG, chętnie o tympogadam ;) Widzę teraz, że w moim blogu jest wiele niezgodności, ale stopniowobędę się starała to naprawić… A tak na marginesie, to wiedziałam, po prostuczułam, że Snape będzie miał tam jakieś znaczenie… Ech… Następna notka, kiedysię zbiorę w sobie i ją napiszę ;p Pozdro!