Nowe znajomości

           PrzyjazdKatie oznaczał jedno – nieprzespaną noc. Zamknęłyśmy się w dormitorium irzuciłyśmy na nie zaklęcie dźwiękoszczelne, gdyż przeczuwałyśmy, że Huncwocibędą chcieli wykorzystać okazję i nas podsłuchać. Ubrane w piżamy złączyłyśmyłóżka tak jak kiedyś i wyczarowałyśmy kilkanaście świec, aby nadać pokojowinastrój. Opowiadałyśmy sobie mnóstwo rzeczy, które zdarzyły się w czasie, kiedysię nie widziałyśmy z Katie. Najdłużej rozmawiałyśmy o sprawach damsko-męskich.Katie wyglądała na bardzo zakochaną. Jej chłopak, Andrew, zdawał się byćideałem, z tego co mówiła Katie. Naprawdę wspaniale się dobrali. Już nie mogłamsię doczekać, kiedy go poznam.

            Dorcas opowiedziała także, co działosię w tym czasie z nią i Syriuszem.

-…I on powiedział Lily, że podobno chce… Jednak zachowuje się jak kolega… Samawięc widzisz… To skończone – mówiła Dorcas.

Katieprzez chwilę milczała, lecz później powiedziała:

-No to teraz masz okazję, by to zmienić. Wzbudź w nim zazdrość, zobaczysz, że tozadziała.

-Też o tym myślałam…

-Ale czy to nie głupie? – wtrąciła Ann.

-Może trochę… Ale jeśli mu zależy, to powinno go to ruszyć.

-To tylko trzy tygodnie, Black się jakoś przemęczy… Ale on może robić to samo –powiedziałam po chwili ciszy.

-Zobaczymy… Jeśli tak… To trudno. Najwyżej dam sobie spokój… Ale nie mówmy już otym – rzekła Dorcas.

-Jak chcesz… Dobra, Lily, a co z tobą i Jamesem?

-Jak to co? Jest moim przyjacielem…

-Tak, szczególnie po Sylwestrze… - wtrąciła Ann z uśmiechem.

-Tak? A co wtedy było? – zainteresowała się od razu Katie.

-Nic – mruknęłam szybko.

-Jasne, nic a nic – zakpiła Dorcas.

-No mówicie! – zawołała Katie.

-Całowali się! I Lily się to podobało!

-Naprawdę? – ucieszyła się Katie.

Niezaprzeczyłam.

-Nie mówmy o tym, dobra? – zapytałam.

Niktmi nie odpowiedział Za to na twarzy Katie widniał podstępny uśmieszek.

-Mówiłam już dawno, że w końcu zauważysz w nim chłopaka dla siebie – rzekła.

-Wcale nie! Jesteśmy przyjaciółmi. I nie mam zamiaru tego zmieniać.

-Zobaczymy…

TematJamesa został zakończony. Pogrążyłyśmy się w rozmowie na wiele innych tematów.Na tym zleciała nam cała noc. Przyznaję, że bardzo brakowało mi rozmów z Katie.Dziewczyna miała trochę inne spojrzenie na wiele spraw.

 

***

 

            Obudziło mnie poszturchiwanie.Powoli otworzyłam oczy.

-Co ty tu robisz? – poderwałam się z łóżka.

-Eee… No… Nie byłyście na śniadaniu, więc postanowiłyśmy do was zajrzeć –powiedział niepewnie James.  

Rozejrzałamsię po pokoju. Reszta Huncwotów budziła moje przyjaciółki. Syriusz pochylał sięnad Dorcas i szeptał jej coś do ucha. Uśmiechnęłam się lekko.

-Która godzina? – zapytałam Jamesa.

-Dochodzi dwunasta – odpowiedział chłopak z błyskiem w oku.

Spojrzałamna siebie. Moja piżama składała się z krótkich spodenek i skąpej koszulki naramiączkach.

-Nie patrz tak na mnie – mruknęłam pokazując mu język i ukryłam się spowrotem podkołdrą.

Chłopakroześmiał się.

-Jak właściwie tu weszliście? Przecież zamknęłyśmy drzwi mnóstwem zaklęć… -powiedziałam.

-No trochę nam to zajęło… Jednak te zaklęcia da się zdjąć – odparł.

-I jak się spało w dawnym łóżku, Katie? – zapytał Remus.

Itak rozkręciła się rozmowa. Chłopaki zostali u nas około godziny. Dopiero kiedyPeter przypomniał sobie o obiedzie, raczyli wyjść. James siedział w nogachmojego łóżka, a ja wciąż skrywałam się pod kołdrą. To dziwne, ale nie czułamsię skrępowana jego obecnością. To potwierdziło przekonanie, że jest tylko moimprzyjacielem.

W końcu udało nam się dotrzeć na obiad. Dobrze, żedziś sobota. Byłyśmy spóźnione i niewielu uczniów jeszcze jadło. Wróciwszy doPokoju Wspólnego podszedł od razu do nas jakiś chłopak. Miał długie blond włosyzwiązane z tyłu.

-Katie! Tu jesteś! Wszędzie cię szukałem.

-O, cześć! Trafiłeś do Gryffindoru? To super!

-Też tak myślę. Może mnie przedstawisz? – posłał jej śliczny uśmiech.

-Ach, no tak. To jest Andrew, mój chłopak. A to Lily, Dorcas i Ann, mojeprzyjaciółki.

-Dużo o was słyszałem – Andrew uścisnął nam po kolei ręce.

Usiedliśmyrazem na kanapie i zaczęliśmy rozmawiać. Andrew okazał się naprawdę miły. Razemz Katie wyglądali na udaną parę. Wkrótce później nasz gość zauważył swoichkolegów ze szkoły i zawołał ich do nas. Był wśród nich Charles – chłopak, któryzwrócił moją uwagę na wczorajszej uczcie.

-Poznajcie się, to jest Mathias, a to Charles.

-Lily – przestawiłam się.

Francuzidosiedli się do nas. Okazali się bardzo sympatyczni. Co prawda, ja niewielemówiłam, to Dorcas przejęła inicjatywę.

            Po kilkunastu minutach w PokojuWspólnym pojawili się Huncwoci. Zawołałam ich, aby do nas podeszli. Katieprzedstawiła ich naszym gościom. Kilka minut później dało się już zauważyć, żeJames i Syriusz nie są zadowoleni z towarzystwa Francuzów. Katie zajęła sięswoim chłopakiem, podobnie jak Ann. Peter szybko nas opuścił. Mathias i Charleszaczęli zagadywać mnie i Dorcas. Ten pierwszy okazywał większe zainteresowaniemojej przyjaciółce. A Charles… Okazał się naprawdę fajny.

-Mówisz dobrze po angielsku – zauważyłam po chwili.

-Tak… Moja siostra tu mieszka. Często do niej jeżdżę.

-Rozumiem…

-A ty? Masz rodzeństwo? – zapytał.

Opowiedziałammu o mojej siostrze. Podczas rozmowy z nim, wyczułam, że chłopak jest bardzonieśmiały. Wolał pytać o mnie niż mówić o sobie. A jego oczy… Zwróciły mojąuwagę już wczoraj. Były bardzo ciemne, czarne wręcz. Śliczne.

            Bardzo dobrze mi się z nimrozmawiało. Trochę się o nim jednak dowiedziałam. Tak mnie to pochłonęło, żezapomniałam, że są tu także Potter i Black. Dopiero kiedy Syriusz odchrząknął,zwróciłam na nich uwagę.

-My już pójdziemy. Idziesz z nami, Lily? – zapytał.

-Nie, jeszcze tu zostanę – odparłam.

Chłopakinie byli zachwyceni tą decyzją, szczególnie James. Szybko nas opuścili, a jazostałam z Charlesem. W końcu jednak stwierdziłam, że najwyższy czas wracać.

-Do zobaczenia, Lily – rzekł czarnowłosy Francuz.

Śmieszniewymawiał moje imię. Było to na swój sposób urocze…

 

            Dziewczyny poszły razem ze mną dodormitorium.

-I jak? Zadowolone? – zapytała Katie.

Pokiwałamgłową.

-Ten Charles… Jest całkiem fajny….

-Mówiłam ci. Tylko nie dawaj mu zbyt dużo na razie, bo to wykorzysta –ostrzegła.

-Okej, okej, nie martw się, nie zamierzam.

-A jak Mathias, Dorcas? – zapytała Katie.

-Wydaje się miły…

-Uważaj, to podrywacz…

-Trudno… Nie zamierzam się zakochać, chce tylko, żeby Syriusz coś zrobił…

Katiepokiwała ze zrozumieniem głową.

-A dziewczyny? Żadnej nie ma w Gryffindorze? – spytała Ann.

-Szczerze mówiąc nie wiem…

Podeszłamdo okna i wpatrzyłam się w dal. Sama nie wiedziałam, co mam myśleć o wizycieFrancuzów. Czy to czegoś nie zmieni? Boję się, że James zacznie się na mnieobrażać i popsuje się to, co było między nami. Mam nadzieję, że tak jednak niebędzie… Charles jest w porządku, jednak ja myślę o nim jak o koledze. I oby takzostało…

           

***

 

Udałomi się dodać notkę… Pewnie gdybym miała więcej czasu byłaby trochę lepsza… Nocóż… Jeszcze trochę trzeba poznać Francuzów i zostawię to na następną notkę. ;pPozdro!