Wszystko stracone czy też nie?

           Siedząc samotnie w kuchni mogłam zastanowić się nad słowami Syriusza. On i Dorcas byli najwyraźniej zbyt zajęci sobą, by zauważyć moją przedłużającą się nieobecność. Mogli mówić, co chcieli, ale ja i tak wiedziałam, że w końcu znowu się zejdą. Prędzej czy później tak się stanie.

            Od razu przypomniało mi się, jak Dorcas, Ann i nawet Katie, która wciąż przebywała we Francji, powtarzały mi to samo. Były przekonane, że ja i James będziemy razem tak czy inaczej. Pewnie tak by się stało, gdybym we właściwym momencie użyła mózgu i uzmysłowiła sobie prawdę. Ale teraz wszystko się skończyło. Nie sądziłam, że po powrocie ze szkoły cokolwiek się zmieni. Mogłabym do niego napisać, tak. Ale co by to dało? Czekało mnie wtedy ośmieszenie i rozczarowanie. Byłam prawie pewna, że gdyby on zmienił zdanie co do mnie, odezwałby się. Potter nigdy wcześniej nie był na mnie zły przez taki długi czas. A skoro wciąż milczał, oznaczało to, że już dawno skreślił wszystko, co ze mną związane.

            Jednocześnie wciąż analizowałam to, co chwilę wcześniej mówił Syriusz. Wyraźnie coś sugerował. Ale jak to Huncwot, nie mógł być bezpośredni, tylko musiał kręcić. Nieważne zresztą. Mógłby mówić wprost, a nie… Trudno, cokolwiek miał na myśli, nic mnie to nie obchodzi.

            Zza drzwi wychyliła się Dorcas, po czym spytała cicho:

- Nie będziesz miała nic przeciwko, jeśli sobie na chwile wyjdziemy? Na jakieś pół godziny, a potem do ciebie wracamy.

 

Uśmiechnęłam się.

- Mała randka, co? Jasne, idźcie – powiedziałam.

- E tam randka, zwykłe wyjście – próbowała się tłumaczyć Dorcas.

- Pewnie – zaśmiałam się. – Powodzenia.

Dorcas w odpowiedzi posłała mi uśmiech i wróciła do Syriusza. Chwilę potem usłyszałam trzask zamykanych drzwi.

No i zostałam sama, pomyślałam. Wyobraziłam sobie, jakby to było, gdyby James przyjechał wraz z Syriuszem… I zaraz potem skarciłam się za te myśli, bo wiedziałam, że to niemożliwe.

***

            Syriusz Black i Dorcas Meadowes ruszyli wzdłuż ulicy, przy której mieszkała Lily. Wyszli, bo oboje chcieli trochę prywatności. Mimo że Lily była w innym pomieszczeniu, nie czuli się w pełni swobodnie. Udali się do pobliskiego parku, by usiąść gdzieś w cieniu, bo upał był nie do wytrzymania.

Przypadkowy obserwator, jak na przykład matka, która przyszła tutaj ze swoim kilkuletnim synkiem, mógłby pomyśleć, że ci dwoje są parą. Siedzieli bardzo blisko siebie rozmawiali patrząc sobie w oczy. Nie przytulali się, ale poza tym szczegółem – para jak nic.

- Myślisz, że oni w końcu będą razem? – zapytała nagle Dorcas.

- Tak, w końcu pewnie tak. Tylko któreś z nich będzie musiało ustąpić, a wiesz jacy są… - mruknął Syriusz.

- Pogadam sobie z Lily potem o tym. A Jamesowi w ogóle wciąż zależy? – Dorcas miała co do tego wątpliwości.

- No, wydaje mi się, że tak. Ale wiesz, chyba nie chce dać tego po sobie poznać. Ale nie gadaj nic Lily! – ostrzegł ją Syriusz. – Niech sami spróbują się dogadać.

- Dobra… Racja, lepiej będzie nie ingerować w to.

- No widzisz, jak we wszystkim się zgadzamy – Syriusz posłał jej czarujący uśmiech.

Siedzieli tak w ciszy przez kilka minut. Black pomyślał, że wreszcie jest tak, jak powinno. Ogarnęło go uczucie spokoju. Mimo że w Hogwarcie był znany ze swoich podrywów, miał wrażenie, że potrzebował już trwałego związku. Może to tylko chwilowe… Chociaż przy Dorcas zawsze czuł się dobrze. Wcześniej im nie wyszło, może teraz się uda?

Oboje mieli takie same myśli, choć o tym nie wiedzieli. Dorcas chciała, żeby było jak kiedyś. Zakochała się w nim już dawno temu i to uczucie wcale nie osłabło. Czuła się przy nim naprawdę swobodnie, tak więc kiedy Syriusz objął ją delikatnie w pasie, nie protestowała, tylko wtuliła się w niego jeszcze bardziej.

- Tęskniłem za tobą, wiesz? – szepnął jej Łapa do ucha.

- A wiesz, że ja za tobą też? – odparła Dorcas, uśmiechając się.

- Wiem – mruknął tylko i zamknął jej usta swoimi.

Na początku delikatny całus przeradzał się powoli w namiętny pocałunek. Dorcas poczuła się jak trzynastolatka, która właśnie przeżywa swój pierwszy pocałunek. Typowe motyl w brzuchu i przyśpieszone bicie serca. Tak bardzo im siebie brakowało, że za nic w świecie nie chcieli się teraz rozdzielić. Dziewczyna czuła, że ten pocałunek to obietnica wspólnej i lepszej przyszłości. Syriusz tak samo.

Kiedy w końcu się od siebie oderwali, chłopak pocałował ją czule w czoło.

- Cholernie mi tego brakowało – podsumował Syriusz.

Przytulili się do siebie mocno i przez następne pół godziny siedzieli w ciszy, ciesząc się swoją obecnością.

***

            Wieczorem Syriusz wrócił już do domu. Dorcas miała spać u Lily, a on wolał zostawić je same. Zresztą i tak powinien już wracać. Musiał pogadać z Jamesem.

            Tak jak się spodziewał, zastał swojego kumpla u niego w pokoju. Potter siedział na łóżku i przeglądał jakąś gazetę. Usłyszawszy dźwięk otwieranych drzwi, poniósł tylko głowę i ponownie zagłębił się w lekturze.

- Idiota z ciebie – powiedział Black i usiadł na fotelu obok.

Rogacz wzruszył ramionami.

- Wiesz, możesz tylko żałować.

- Niby czego? Tego, że nie zrobiłem z siebie głupka? Raczej nie – warknął Potter ze złością.

- Ja wy mnie denerwujecie… Oboje! Jej też już to powiedziałem. Jak dzieci…

- Słuchaj. Zobaczyłem ją z tym przeklętym Tomem. Widziałem, jak się do niej kleił rok temu, a teraz to. Po co mam się wtrącać? Zresztą po tym, co jej nagadałem, ona na pewno nie chce mnie widzieć.

Black uniósł brwi.

- I właśnie dlatego mówię, że zachowujecie się jak dzieci.

- Ekstra. Może mi powiesz jeszcze, że Lily za mną szaleje, tęskni, chce się spotkać – i głos mu się załamał.

Syriusz nie odpowiedział, patrzył tylko na niego wymownie.

- To jest skończone. Serio. Nie ma sensu dalej w to brnąć. Nie wyszło i tyle – powiedział po chwili James.

- Naprawdę tak myślisz?

- Tak. Wtedy nie wyszło, później też się nie uda. Ona mnie nigdy nie chciała.

- A nie bierzesz pod uwagę tego, że może chciała, ale o tym nie wiedziała? I kiedy się tak pokłóciliście, zaczęło to do niej docierać?

- W bajki wierzysz? Weź, daj spokój. Po co mnie do niej w ogóle przekonujesz?

Tym razem to Syriusz wzruszył ramionami.

- Bo myślę, że nie warto się poddawać. Tak przy okazji, jestem znowu z Dorcas – uśmiechnął się szeroko, po czym zostawił Jamesa sam na sam z jego myślami.

           

Potter czuł się jeszcze gorzej niż wcześniej. Jeśli celem Syriusza było zdenerwowanie Jamesa, to udało mu się go osiągnąć bez problemu.  James zdążył już sobie wszystko poukładać, był pewny swojej decyzji, ale Syriusz znowu mu namieszał.

Twarz Lily ciągle pojawiała się w jego umyśle. Widział jej piękny uśmiech, który rozświetlał zielone oczy. I zaraz potem ukazywała mu się scena z dzisiejszego poranka, kiedy ona przytulała się z Tomem. James dawno nie czuł takiej złości i zazdrości.  

Syriusz namawiał go, żeby nie rezygnował. Ale niby dlaczego? To już się skończyło. A nie chciał znowu się zawieść. Lepiej dać sobie i jej spokój. Tak żeby oboje mieli szansę zacząć wszystko od nowa i z inną osobą. Na razie nie wyobrażał sobie innej dziewczyny na miejscu Lily. Ale z czasem uczucie osłabnie i wtedy będzie mógł się za kimś rozejrzeć.

Miał nadzieję, że to, co wymyślił, będzie słuszne. Wiedział, że czeka go jeszcze wiele bólu, ale później miało być lepiej.

***

            Dorcas zostawała u mnie na noc, a rano miała wracać już do domu. Ona i Syriusz wrócili do domu bardo zadowoleni i dopiero teraz Dorcas miała mi wszystko opowiedzieć. Coś czułam, że moje przewidywania odnośnie ich związku, mogą być bliskie prawdy.

            - …I wygląda na to, ze znowu jesteśmy razem – zakończyłam uśmiechając się szeroko.

- Wow – wykrztusiłam. – W życiu bym się nie spodziewała, że to się stanie tak nagle.

- Ja też! Właśnie to jest najlepsze! Świetny pomysł z tą wizytą u ciebie.

- Ekstra. Naprawdę się cieszę. Chociaż wam się udało… - mruknęłam cicho.

- Jeśli chodzi ci o Jamesa, to jestem pewna, że wam w końcu też się uda.

Spojrzałam na nią z niedowierzaniem.

- Nawet nie żartuj. To się skończyło. I sama jestem sobie winna.

- Nie mów tak. Mogę się założyć, że po powrocie do szkoły wszystko wróci do normy – powiedziała.

- Wątpię.

Dorcas przez chwilę nic nie mówiła, a potem przeczołgała się na łóżku w moją stronę. Objęła mnie i rzekła:

- Ja to samo mówiłam o Syriuszu. A zobacz, co się dzisiaj stało. James zawsze cię kochał i nie sądzę, że tak łatwo przestanie.

- Nawet nie wiesz, jak bym chciała, żebyś miała rację. Najgorsze jest to, że dopiero teraz zrozumiałam, ile on dla mnie znaczy. Teraz, kiedy może być za późno.

- Nie jest. Jeszcze macie szansę, na pewno.

Pokiwałam głową, choć i tak nie wierzyłam jej słowa.

            Nazajutrz Dorcas wróciła do domu, a ja zostałam sama z ojcem i Petunią. Za kilka dni mama miała wyjść ze szpitala. Planowaliśmy od razu wyjechać do naszego domku nad morzem i spędzić tam ostatni miesiąc wakacji.

            Tak też zrobiliśmy. Sierpień zleciał na spacerach wzdłuż morza. Często tez po prostu odpoczywaliśmy na plaży. Petunia prawie zawsze chodziła sama, nie chciała spędzać w moim towarzystwie więcej czasu niż musiała. Rodzicom się to nie podobało, ale cóż mogli zrobić? Ich starsza córka była już pełnoletnia.

            Dużo myślałam w ciągu tego miesiąca. Ostatnia rozmowa z Dorcas bardzo mi namieszała i dała odrobinę nadziei. Może jednak nie wszystko stracone? Może w Hogwarcie się coś zmieni… Nie zamierzałam się poddawać. Czułam, że powinnam wyjaśnić całą sprawę z Jamesem i zamierzałam tego dopilnować. Lepiej mieć jasną sytuację.

            Tom wpadł do mnie dwa razy, tym samym dodając do mojego dnia trochę humoru i rozrywki. Jak dobrze, że był ze mną w ciągu tych wakacji, bo inaczej nie wiem, co bym zrobiła…

            Kilka dni przed końcem sierpnia wróciliśmy do domu. Musiałam jeszcze wybrać się na ulicę Pokątną i zrobić ostatnie zakupy. A pierwszy września zbliżał się wielkimi krokami…

***

Wiem, że nie tego oczekiwaliście. Nie idzie mi to pisanie ostatnio. Może jak już akcja przeniesie się do Hogwartu będzie łatwiej. Poza tym, komu się chce siedzieć w wakacje przed komputerem? Nie mi… Dlatego takie opóźnienie, w domu przebywałam ostatnio bardzo rzadko. Nie wiem, kiedy następna notka. W nocy wybywam do Bułgarii, a jak wrócę to będę miała niewiele czasu, zanim znowu wyjadę. Także zobaczymy... Udanej reszty wakacji Wam życzę. :)